Prezentacja: Rzetelna informacja to bezpieczeństwo banków i klientów

Grzegorz Kondek,
Centrum Prawa Bankowego i Informacji Sp. z o.o.

Jednym z zaleceń Rekomendacji T Komisji Nadzoru Finansowego z 2012 r., dotyczącej dobrych praktyk w zakresie zarządzania ryzykiem detalicznych ekspozycji kredytowych, jest wykorzystanie w praktyce bankowej zewnętrznych baz danych, takich jak bazy: Związku Banków Polskich, Biura Informacji Kredytowej czy Biura Informacji Gospodarczej InfoMonitor.

Związek Banków Polskich od lat prowadzi i rozwija systemy wymiany informacji, wspierając banki w spełnianiu wymogów i aktualnych zaleceń nadzorczych, dotyczących wzmacniania procesów akceptacji ryzyka transakcji i klienta. Jednym z najważniejszych jest System BANKOWY REJESTR, funkcjonujący na podstawie art. 105 ust. 4 i ust. 4d oraz art. 105a Ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. – Prawo bankowe (Dz.U. z 2002 r. Nr 72, poz. 665, z późn. zm.).

System funkcjonuje on-line i jest dziś podstawowym narzędziem wykorzystywanym przez banki w pierwszej fazie oceny ryzyka klienta. W istotny sposób ogranicza liczbę osób oraz czas potrzebny na wykonanie wstępnej oceny klienta w aspekcie spełniania podstawowych kryteriów stosowanych w banku.

System zawiera informacje o osobach, przedsiębiorstwach i rolnikach, którzy nie wywiązują się ze swoich finansowych powinności wobec banków i SKOK-ów. Umieszczenia wpisu w systemie może nastąpić, gdy łączna wartość zobowiązań przekracza 200 zł (w przypadku osób prywatnych) i 500 zł (w przypadku przedsiębiorców), a zaległość powstała co najmniej 60 dni wcześniej. System jest w pełni zgodny z bankowymi regulacjami nadzorczymi.

Za pośrednictwem BANKOWEGO REJESTRU banki i SKOK-i wymieniają się informacjami o klientach, których zobowiązania zostały zakwalifikowane – zgodnie z rozporządzeniem MF z dnia 10 grudnia 2003 r. w sprawie zasad tworzenia rezerw na ryzyko związane z działalnością banków – do należności „wątpliwych” bądź „straconych”.

Celem przetwarzania danych jest usprawnienie i przyśpieszenie przepływu danych o charakterze tajemnicy bankowej między bankami, tak aby bank mógł je uzyskać w jednym miejscu. Informacje służyć mają wypełnianiu przez banki – instytucje zaufania publicznego – ustawowych obowiązków związanych z koniecznością dokładania szczególnej staranności w zakresie zapewnienia bezpieczeństwa przechowywanych środków pieniężnych, czyli ochrony depozytów (art. 50 ust. 2 Prawa bankowego), a takż...