Polityka wynagrodzeń w sektorze bankowym: Zasada proporcjonalności w polityce wynagrodzeń mniejszych banków

Dr Mariusz Zygierewicz
jest dyrektorem
Zespołu Ekonomiczno-Regulacyjnego
w Związku Banków Polskich.

Warto przypomnieć, że celem wprowadzenia tych regulacji było dążenie do ograniczania skłonności do ryzyka podejmowanego przez najważniejsze osoby w bankach. To ryzyko wynikało z polityki wielu banków, które wprowadziły do systemów wynagrodzeń znaczące komponenty zmiennych, uznaniowych składników o charakterze premiowym. Premie te były zwykle uzależnione od poziomu bieżącego wyniku finansowego generowanego przez banki. Taka polityka mogła zachęcać do podejmowania ryzykownych, nieracjonalnych decyzji, które zwiększały niebezpieczeństwo wpadnięcia banku w tarapaty. Szczególne zaniepokojenie regulatorów dotyczyło zasady natychmiastowego rozliczenia krótkoterminowych zysków, które w dłuższej perspektywie mogą przekształcić się w stratę banku. Takie wąskie podejście nie pozwala także na racjonalnie zarządzanie bankiem w dłuższej perspektywie. Po udzieleniu pomocy publicznej wielu bankom działającym za granicą dodano do tego jeszcze zarzut, że zyski podlegają prywatyzacji (u kierownictwa i akcjonariuszy banków), a straty są upubliczniane poprzez udzielanie bankom wsparcia finansowego ze środków publicznych

Z tego powodu w pakiecie CRD III wskazano kategorie osób zatrudnionych w bankach, wobec których mają być stosowane szczególne zasady polityki wynagrodzeń. Polegały one przede wszystkim na wprowadzeniu ograniczeń w zakresie dopuszczalnej wysokości zmiennych składników wynagrodzenia, terminu ich wypłaty oraz formy ich wypłaty dla osób uprawnionych.

Zasady określone w pakiecie CRD III zostały praktycznie powtórzone w obowiązującym dziś pakiecie CRD IV. Regulują tę kwestię art.art. 92-95 tej dyrektywy. Jednocześnie jednak w art. 75 dyrektywa zobowiązała Europejski Urząd Nadzoru Bankowego (EBA) do wydania wytycznych dotyczących prawidłowej polityki ...