Opinie zawieszone w sieci: wrzesień 2013

Zamiast promować patriotyzm gospodarczy, tradycyjną polską zaradność i przedsiębiorczość, polski rząd i prorządowe media mętnego nurtu promują chamstwo, głupotę, kolesiostwo, ordynarne kręcenie lodów, pogardę dla życia, religii katolickiej czy zwykłej ludzkiej uczciwości, jak i odrazę do coraz bardziej rozszerzającej się biedy. Obywatele coraz powszechniej i bardziej bezceremonialnie traktowani są przez polityków i urzędników jak stado baranów czy niepełnosprawni umysłowo. Pomału staje się to obecnie zasadą rządzenia. (…) Wariatkowo – jak widać – rozkwita nad Wisłą z wyjątkową siłą i rozmachem, a pensjonariusze ciągle jeszcze są spokojni i uśmiechnięci.

wpolityce.pl Janusz Szewczak, główny ekonomista SKOK

GENIUSZE BEZ POMYSŁU

Co tydzień słyszysz nowe „pomysły” włodarzy, jak cię uszczęśliwić, przy czym każdy jest bez sensu. A jeśli nawet coś w tym jest, to widać na milę – znów nienaukowe podejście – że to przypadek, bo nikt nad niczym się nie zastanawiał, tylko palnął z głowy, czyli z niczego.

A to OFE, a to jednak nie. Albo tak. Ale inaczej. A to ACTA. Albo nie. To może hazard w sieci. Żeby coś się działo. Sześciolatki do szkoły. Albo zaraz – nie. A może tak. Ale nie wszystkie. A to matki pierwszego kwartału. Uf… NBP pokazał zysk z różnic kursowych (dodajmy wirtualny). No to dajmy im tę kasę, żeby się zamknęły. Wynegocjowaliśmy nowe dotacje z unijnego budżetu. Dobra! To teraz będę jeździł po Polsce i się pytał, na co to wydać. Czyli, znaczy, że nie miałem pojęcia, po jaką cholerę walczę o te pieniądze. A kraj nie ma żadnego strategicznego planu rozwoju i modernizacji. Albo nie – nie pojadę jednak. O! Zapinanie pasów w samochodach i brak limitów na autostradach. To jest dobre! Jak się pozabijają będzie ZUS-owi lżej na stare lata. Albo nie! Zostawmy to! Próg ostrożnościowy się zniesie! O, to jest temat. Jeszcze VAT wyższy na rok. Czyli na 5 lat… Przecież w takim kraju nie da się normalnie funkcjonować. Bez żadnego pomysłu i pomyślunku.

W długim terminie jest tak samo: Bądźmy zagłębiem taniej siły roboczej! (Swoją drogą „genialny pomysł”). Albo nie, bo pensje jednak wzrosły i już nie jesteśmy konkurencyjni. Produktywność przez organizację pracy? He, he, he! Orga… co?! To może dostawcą zdrowej żywności będziemy. Nie wyszło, bo nic w tym kierunku nie zrobiliśmy, a nasze żarcie to teraz shit. To może… Mam! Centra usług wspólnych! Wycofują się z Polski? Dobra, to olejmy to. Klastry technologiczne będziemy robić!

Ja się pytam, jak długo i co jeszcze?

StockWatch.pl
Internauta o nicku „rafsty”

NIE PORZUCAJCIE ZŁOTÓWKI

– Na jakim etapie kryzysu jesteśmy? W połowie. Europa chyba nawet wcześniej.

– Chyba?

To zawsze trudno ocenić, póki kryzys się nie skończy. Gdyby w 1935 r. zapytał pan, kiedy skończy się wielki kryzys, który zaczął się w 1929 r., nikt by panu nie powiedział, że w 1939 r., kiedy wybuchnie wojna i Ameryka zacznie się zbroić. Nie wiadomo, czym by się to skończyło, gdyby nie ta wojna.

– A czym mogło się skończyć?

Totalną katastrofą. W 1936 r. sytuacja zaczęła się odrobinę poprawiać. W 1937 r., pod potężną polityczną presją na zrównoważenie budżetu, prezydent Roosevelt wprowadził delikatne cięcia. Recesja od razu wróciła. Roosevelt nie miał już wystarczającego poparcia politycznego, żeby uruchomić nowy program stymulacji. Gdyby nie wojna, moglibyśmy nie wiadomo jak długo tonąć w tej recesji. Jak teraz Europa. (…)

– Znów Niemcy są winni?

I konstrukcja euro. To się zaczęło wyjaśniać, kiedy się okazało, że nie tylko Grecja ma kłopoty. Jak jeden kraj ma problemy, odruchowo myślimy, że jest sobie winien. Ale kiedy to jest już 6 czy 7 krajów, to mamy kryzys euro. Zwłaszcza że to nie są tylko kraje rozrzutne. Hiszpania i Irlandia miały spore nadwyżki.

– Hiszpanie przesadzili z nieruchomościami, a Irlandczycy z bankami.

Trzeba pytać, dlaczego tyle krajów naraz z czymś przesadziło. Odpowiedzią jest uznanie przez Niemcy i Europę, że skoro macie euro, konieczna jest unia bankowa w jakiejś formie. Ale to mało daje, dopóki nie przyjmiecie do wiadomości, że to jest niemiecki problem, że cięcia w kryzysie są błędem, że potrzebne są wspólne gwarancje dla oszczędności, że trzeba uwspólnić długi krajów euro i że musicie rozmiękczyć problem zadłużenia.

– Rozmiękczyć zadłużenie?

A jakie jest inne wyjście?

– Co by to miało znaczyć?

Macie przecież w Europie wolny przepływ kapitału i siły roboczej. To jest ekonomicznie słuszne, bo praca i pieniądze mogą płynąć tam, gdzie będą produktywniej użyte i dadzą wyższe dochody. Ale jest mały szkopuł. Bo ludzi nie interesuje sama produktywność. Interesują ich dochody netto. Czyli po zapłaceniu podatków. A kiedy kryzys minie, zadłużone kraje będą musiały podwyższyć podatki, żeby spłacać długi. Kapitał i praca nie będą płynęły tam, gdzie mogą być efektywniej użyte, tylko tam, gdzie ...