Opinie zawieszone w sieci: marzec 2011

Te nasze OFE są w rzeczywistości funduszami „zamkniętymi”. Wkładcy nie mają nic do zarządzania „swoimi” pieniędzmi. Menedżerów mianują władze państwowe. Bezpieczną lokatą dla polskich oszczędności „kontraktowych” (umownych) byłyby zwykłe lokaty bankowe. Z wpłat miesięcznych 500 zł przez 40 lat, czyli z 240 tys. zł, przy oprocentowaniu w wysokości 5 proc. na procent składany robi się ponad 900 tys. zł. Tak powinny być lokowane środki gromadzone na emerytury przez ZUS.

Studio opinii.pl
Stefan Bratkowski, publicysta

MAŁE… DOMINO

W USA upaść może nawet 100 małych banków, które dostały pomoc z programu TARP. Pierwsze siedem już leży. Źródłem zagrożenia ma być zbyt cienki kapitał własny, zbyt wolna restrukturyzacja kosztów i rosnący odsetek złych kredytów. Dla pełni obrazu, 100 to wciąż niewiele wobec około 7,7 tys. banków, które skorzystały ze wsparcia, a ich część tortu pomocowego to „tylko” 4,2 mld dolarów.

Na miejscu dużego banku siedziałbym sobie spokojnie i patrzył, jak konkurencja znika.

Internauta o nicku
„WatchDog”

MOBING SPRZEDAŻOWY

Czytam: „Ciekawe, w jakim banku gnębią pracowników planami naprawczymi, gdzie są zebrania do 22 w piątek albo ciągłe darmowe nadgodziny, gdzie błaga się o zaległy 2-dniowy urlop?!” Moja droga – w większości banków w Polsce! To smutna prawda, pracuję w bankowości od 10 lat, dłuższy czas w Lukas Banku – i wymienione praktyki są dokładnie mi znane! Zebrania do 23, za które nie otrzymywałaś żadnego wynagrodzenia czy godzin wolnych, 3-miesięczne plany naprawcze, po których niewykonaniu pracodawca żegna się z tobą z art. 52, zaległe urlopy odbierane w lipcu kolejnego roku oczywiście… Znajoma w Eurobanku pracowała przez 3 lata po 10-11 godzin dziennie – po pracy obdzwaniając klientów, z którymi musiała się umawiać na spotkania handlowe, a z nich zdawać raporty przełożonemu! Kolega w Polbanku trafił na miłą panią manager placówki, która wygrany przez kolegę konkurs sprzedażowy (ogólnopolski!) tak skwitowała: „No tak, w konkursie to się pracować umie, bez konkursu ma się wszystko w dupie!”. Kolega ten miał w ciągu 2 lat stałe, ponadprzeciętne wyniki sprzedażowe…

Piszę to nie dlatego, aby oczernić bank nr 1, a bronić bank nr 2 – ale odpowiadając na częsty zarzut: „W którym banku jest tak źle jak w moim? Gdzie traktuje się człowieka jak przedmiot, jak narzędzie, jak śmiecia niejednokrotnie?!” Otóż, w każdym banku, który stał się częścią korporacji… Czasy banków rodzinnych, dbających o pracownika, traktujących klienta indywidualnie, stawiających na prawdziwe relacje i partnerstwo – dawno minęły. Dziś promuje się – będące tylko „opakowaniem” dla sprzedaży i „wiązania” klienta (a często także pracownika) łańcuszkiem kolejnych produktów – relacje sprzedażowe i wizerunkowe. Nieważny jest człowiek – ważne są: dobry PR i nic nieznaczące, a dobrze brzmiące tytuły, np. „Przyjazny bank Newsweeka” czy „Bank pierwszego wyboru” itp. W ślad za tymi tytułami od dawna ...