Opinie: Wodzuś i historia

Krzysztof Mika

Wielu publicystów zauważyło podobieństwa zachowań naszego ministra spraw zagranicznych i pani premier do zachowań słynnego posła Władysława Wiktoryna ­Sicińskiego, który w 1652 r., dziewiątego marca zresztą, po raz pierwszy zerwał sejm, posługując się zasadą liberum veto. Zerwał i uciekł z Warszawy na Pragę, obawiając się gwałtownych reakcji posłów, niemniej nie udało się zakończyć tego sejmu żadnymi uchwałami.

Ale ja nie o tym, choć analogie nasuwają się same. Sądzę, że znacznie ciekawsze jest odwołanie się do innego historycznego wydarzenia. Jak zapewne większość czytelników pamięta, było dwóch wybitnych polityków polskich, którzy nienawidzili się jak pies z kotem. To Roman Dmowski i Józef Piłsudski. Ich konflikt miał charakter zasadniczy, dotyczył bowiem koncepcji odzyskania niepodległości w 1918 r. Pierwszy z nich (Dmowski), działał w Paryżu, mając uznanie Stanów Zjednoczonych, Francji, Wielkiej Brytanii i Włoch, a drugi (Piłsudski) w Warszawie przejmował władzę od Rady Regencyjnej (11 listopada 1918 r.). Obaj mieli wiele powodów, żeby się nienawidzić, łącznie z tym, że w 1905 r. bojówki narodowe atakowały bojówki PPS. Lała się krew, padali zabici.