Opinie: Sprzeczne tendencje – mamy przepis na nowy kryzys?

Marek Rogalski

Kilka miesięcy po wyborach we Francji tamtejsze społeczeństwo nie jest usatysfakcjonowane działaniami wybranego przez siebie prezydenta. Macron okazał się być jasną gwiazdą, ale na bardzo krótko – to klasyczna polityczna supernowa. Notowania szefa Pałacu Elizejskiego są gorsze od jego poprzednika Francois Hollande’a. Tymczasem wybory prezydenckie miały miejsce w kwietniu, a do Zgromadzenia Narodowego w czerwcu. Wtedy to macronowska Republique En Marche zdobyła ogromne poparcie. Problemem prezydenta nie jest jednak jego proeuropejska polityka, która wyraźnie go wyróżnia na tle innych osobistości w UE, a przeprowadzana właśnie próba odejścia od tzw. socjalnej Francji, czyli tematu traktowanego przez wielu jako nieodłączne kwestie. W politycznym rozrachunku Macron może jednak stracić niewiele, gdyż alternatywa, czyli Partia Socjalistyczna i Front Narodowy przeżywają trudne chwile, z kolei Republikanie Nicholasa Sarkozy’ego raczej nie będą uderzać w lewicowe nuty. Wizerunkowo sprawa może już wyglądać inaczej – Macronowi trudno będzie przekonać społeczeństwo do jego proeuropejskich inicjatyw, jeżeli takowe zaczną się jakoś krystalizować.

Wiele jednak wskazuje na to, że proeuropejskie mowy Macrona zaczną być za chwilę jego firmowymi sloganami, które będą mu pomagać w utrzymaniu względnie korzystnego wizerunku na zewnątrz. A slogan to często „pustosłowie”, za którym nie idą żadne działania. Bo i kto miałby budować tą jedną Europę wspólnie z Macronem, skoro Niemcy zdają się do tego podchodzić na chłodno, czyli z kalkulatorem w ręku? W ostatnich tygodniach przed wrześniowymi ...