Opinia nt. projektu ustawy o zmianie ustawy o spłacie niektórych niezaspokojonych należności przedsiębiorców z 20 lipca 2000 r.
Business Centre Club pozytywnie ocenia proponowane zmiany w art. 4 pkt 1 i art. 12 ustawy o spłacie niektórych niezaspokojonych należności przedsiębiorców z 20 lipca 2000 r., wynikających z realizacji udzielonych zamówień publicznych. Duże przedsiębiorstwa będą miały wreszcie dostęp do spłaty przez GDDKiA niezaspokojonych przez wykonawcę należności. Jednak przepisy wprowadzające te zmiany powinny rozciągnąć moc obowiązywania nowych regulacji do należności zgłoszonych przed dniem wejścia w życie opiniowanego projektu.
W związku z pracami legislacyjnymi dotyczącymi zmian w ustawie o spłacie niektórych niezaspokojonych należności przedsiębiorców z 20 lipca 2000 r., wynikających z realizacji udzielonych zamówień publicznych, Business Centre Club przedstawia stanowisko dotyczące tego projektu.
Projekt zakłada zmianę art. 4 pkt 1 Ustawy. Zgodnie z obecnym brzemieniem tego przepisu jako przedsiębiorcę należy rozumieć przedsiębiorcę w rozumieniu art. 104-106 ustawy z 2 lipca 2004 r. o swobodzie działalności gospodarczej oraz usługodawcę w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej spełniającego wymagania dla mikroprzedsiębiorcy, małego lub średniego przedsiębiorcy, który zawarł umowę z wykonawcą udzielonego zamówienia publicznego.
Przepis ten został uznany przez Trybunał Konstytucyjny – w wyroku z 18 czerwca 2013 r., K 37/12 – za niezgodny z Konstytucją. Zastrzeżenia Trybunału dotyczyły w szczególności zakresu, w jakim za przedsiębiorcę uznaje się tylko przedsiębiorcę spełniającego wymagania dla mikroprzedsiębiorcy, małego lub średniego przedsiębiorcy.
Zatem, w pełni zrozumiała wydaje się motywacja Ustawodawcy mająca na celu wyeliminowanie przepisu niespełniającego wymogów prawidłowej legislacji.
Z punktu widzenia przedsiębiorcy:
W myśl projektu za przedsiębiorcę będzie uznawany przedsiębiorca w rozumieniu art. 4 ustawy o swobodzie działalności gospodarczej oraz usługodawca w rozumieniu art. 2 ust. 1 pkt 2 ustawy z 4 marca 2010 r. o świadczeniu usług na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, który zawarł umowę z wykonawcą udzielonego zamówienia publicznego. Zmiana ta likwiduje sprzeczne z Konstytucją pozbawienie dużych przedsiębiorców możliwości korzystania z dobrodziejstwa ustawy.
Mając na uwadze powyższe, BCC w pełni akceptuje tę zmianę.
Podobnie jest z proponowaną zmianą art. 12 Ustawy. W/w przepis w obecnym brzmieniu wyłącza ze składu masy upadłościowej zabezpieczenie, o którym mowa w art. 147 ustawy z 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, jeżeli zostało ono wniesione w pieniądzu.
Przepis ten został uznany za niekonstytucyjny w zakresie, w jakim dotyczył wykonawców, wobec których ogłoszono upadłość przed wejściem w życie komentowanej ustawy (wyrok Trybunału Konstytucyjnego z 18 czerwca 2013 r., K 37/12). Oznacza to, że wyłączenie z masy upadłości dokonujące się z mocy prawa na podstawie art. 12 w/w ustawy będzie mieć zastosowanie jedynie w tych przypadkach, w których upadłość została ogłoszona najwcześniej 3 sierpnia 2012 r.
Zgodnie z projektem art. 12 ustawy ma brzmieć w sposób następujący „W sytuacji, kiedy ogłoszono upadłość po dniu wejścia w życie ustawy, jeżeli zabezpieczenie, o którym mowa w art. 147 ustawy z dnia 29 stycznia 2004 r. – Prawo zamówień publicznych, zostało wniesione w pieniądzu, nie wchodzi w skład masy upadłości”.
Zmiana ta realizuje zalecenia Trybunału, wobec czego BCC nie przedstawia zastrzeżeń.
Ustawodawca nie postępuje jednak konsekwentnie. W art. 2 projektu, wprowadzającym zmiany zawarto zapis, zgodnie z którym, do należności zgłoszonych GDDKiA stosuje się przepisy dotychczasowe.
W naszej ocenie, ze względu na niekonstytucyjność opiniowanej regulacji z Konstytucją, Ustawodawca powinien na podstawie art. 5 ustawy z 20 lipca 2000 r. o ogłaszaniu aktów normatywnych i niektórych innych aktów prawnych, nakazać stosowanie zasady wynikającej z przepisów zawartych w projektowanym akcie do oceny stanów faktycznych, które miały miejsce przed jego wejściem w życie. Zabieg ten byłby nie tylko zgodny z zasadą demokratycznego państwa prawnego, ale stanowiłby jej realizację.
Reasumując, w ocenie BCC projekt jest prawidłowy w odniesieniu do zmian art. 4 pkt 1 i art. 12 ustawy. Natomiast przepisy wprowadzające te zmiany powinny rozciągnąć moc obowiązywania nowych regulacji do należności zgłoszonych przed dniem wejścia w życie opiniowanego projektu.
Łukasz Bernatowicz
ekspert BCC ds. infrastruktury, prawa budowlanego i zamówień publicznych