IV Forum Liderów Banków Spółdzielczych: Porozmawiajmy ze sobą… biznesowo

Filozofia, że każdy robi, co chce, i nie ogląda się na innych, jest u nas wszechobecna – ostrzega Krzysztof Pietraszkiewicz, prezes ZBP. W sprawach strategicznych należy porozumieć się ponad podziałami, aby działać nie na zasadzie „róbta, co chceta”, a po prostu racjonalnie. Żeby nie było tak jak we fraszce Sztaudyngera „Krytyk i eunuch z jednej są parafii, każdy z nich wie jak, żaden nie potrafi”.

Niech zadziała efekt skali

Jest kwestia kapitału. Od tego musimy zacząć – proponuje Mirosław Potulski, prezes Banku BPS. Często mówi się o funduszach BS-ów, ale własne progi mają też banki zrzeszające, a ich pokonanie jest warunkiem sine qua non efektywności całej grupy. Powinniśmy rozmawiać ze sobą biznesowo. Z etapu sporów ambicjonalnych, przejść do myślenia o tym, jak szybciej iść do przodu.

Ekonomia skali pozwala uruchomić tańsze usługi. Grupa BPS wdraża jednolity pakiet produktów powiązanych z rachunkiem, kontem oszczędnościowym i kartą kredytową. Będzie adresowany do konkretnego odbiorcy, np. sektora MŚP i oferowany we wszystkich bankach zrzeszenia na tych samych zasadach i według tych samych procedur. Klienci powinni postrzegać oferowane im usługi przez pryzmat silnego banku. Trzeba poszukać szansy jako jedna grupa biznesowa.

Adam Skowroński, wiceprezes SGB-Banku uważa, że regulacje ostrożnościowe w większym zakresie powinny uwzględniać zasadę proporcjonalności. Można to osiągnąć poprzez przeniesienie na banki zrzeszające części funkcji sprawowanych przez nadzór finansowy. Politykę regulacyjną da się porównać do dokręcania śruby, które bywa potrzebne dla usprawnienia mechanizmu. Czasami można ją przekręcić i urwać gwint. O tym, że zasada proporcjonalności przebija się do praktyki w sposób niedostateczny, świadczy system badania i oceny nadzorczej (BiON), który obliguje BS-y do udzielenia opisowych odpowiedzi dotyczących szczegółowych wskaźników, co zajmuje kilkaset stron maszynopisu. Stopień złożoności tego dokumentu jest trudny do zaakceptowania, szczególnie przez małe banki. Czy jest sensowne prowadzenie w nich testów warunków skrajnych dla wszystkich ryzyk?