Globalny rynek: Chiny – inwestycje podwyższonego ryzyka?

Marek Rogalski

Hasło „Chiny” jest obecnie na ustach zarządzających największymi funduszami świata. Ignorowanie tego rynku to głupota. Ale jeszcze większą może być uwierzenie, iż w szybkim tempie zarobimy na tym kilkadziesiąt procent. Taka transakcja może przypominać raczej zakup gorącego kartofla…

Nie będzie fałszem stwierdzenie, iż okres największego boomu na tamtejszym rynku akcji, mamy już za sobą – w latach 2005-07 indeks Shanghai Composite będący benchmarkiem dla wszystkich spółek giełdy z Szanghaju notowanych na rynku A-Share (segmentu dostępnego jedynie dla inwestorów z Chin oraz kwalifikowanych inwestorów zagranicznych) oraz B-Share (segment dostępny dla inwestorów zagranicznych) zwiększył swoją wartość 6-krotnie do poziomu powyżej 6 tys. punktów w październiku 2007 r.

Warto tutaj nadmienić, iż indeks ten wprowadzono w 1991 r. z wartością bazową na poziomie 100 punktów, co raczej sugeruje nam schemat typowej bańki spekulacyjnej. Tymczasem w pamiętnym 2007 r. wielu było ekonomistów, którzy widzieli tylko świetlaną przyszłość dla Chin, opierając się m.in. o nigdy nie sprawdzoną empirycznie teorię decouplingu. W dużym skrócie zakłada ona, iż tzw. „rynki wschodzące” będą w stanie uniezależnić się od kaprysów koniunktury w „starych” gospodarkach, a z czasem stać się dla nich równorzędnymi partnerami. Biorąc pod uwagę tempo wzrostu Chin w porównaniu z „resztą świata”, może i coś w tym jest, ale nie przesadzajmy.