Felieton | Opinie – październik 2016

Jan K. Solarz,
Społeczna Akademia Nauk

Ten sposób nazywania pokolenia odchodzącego jest elementem międzypokoleniowego konfliktu. Jego istnienie jest starannie negowane przez obie strony sporu o miejsce seniorów we współczesnym świecie. Sam konflikt pokoleń nie jest niczym nowym. Już Platon narzekał na straszne dźwięki wydobywające się z fletu.

{module BanerB1}

Współcześnie konflikt między pokoleniami przybiera formę emigracji młodych i okopania się na zdobytych pozycjach zawodowych osób starszych. Trzon zatrudnionych uzyskuje dodatkowe korzyści z racji swojego wieku, wokół nich fluktuuje otoczka młodych, którzy za uzyskiwaną płacę nie mogą założyć rodziny i żyć tak jak ich rówieśnicy w Unii Europejskiej. Interesy ekonomiczne młodzieży nie mogą się przebić do systemu politycznego. W nim są obecne głównie głosy „dinozaurów”. Dlatego że oni mają nawyk chodzenia na wybory oraz dlatego że partie identyfikują się jako wyrażające ich pokoleniowe interesy. Tamę dla deformacji systemu demokracji parlamentarnej może stanowić obniżenie wieku uprawniającego do udziału w wyborach do 16 lat. Skoro prawo przewiduje w tym wieku możliwość dysponowania swoim majątkiem, to polityczna reprezentacja ich interesów ekonomicznych powinna spotkać się ze zrozumieniem. Alternatywne rozwiązanie pozwalające na załagodzenie konfliktu międzypokoleniowego to wyposażenie w prawa wyborcze wszystkich obywateli, przy jednoczesnym przyznaniu rodzicom prawa do reprezentowania w systemie politycznym interesów ich dzieci. Bez daleko idącej reformy systemu wyborczego trudno będzie osiągnąć harmonię między pokoleniami różniącymi się apetytem na ryzyko oraz kulturą zarządzania ryzykiem finansowym codzienności.

{module BanerB2}

Oznaką narastania konfliktu międzypokoleniowego jest sukces wyborczy partii emerytów. Oddzielenie interesów jednego pokolenia od interesów drugiego pokolenia, pozbawionego swojej reprezentacji parlamentarnej, jest bardzo krótkowzroczne. Symptomatyczne jest, że wśród 14 partii uczestniczących w obecnych wyborach w Federacji Rosyjskiej większość ma bardzo silną tożsamość pokoleniową. Trwa walka o głosy 49 milionów emerytów. Dla młodzieży atrakcją jest system liczenia głosów w czasie rzeczywistym, bez jakiegokolwiek udziału człowieka, od wczytania karty do głosowania w punkcie wyborczym do wyświetlenia się tych danych na ekranie Centralnej Komisji Wyborczej. Partia Parnas i stalinowska partia Prawdziwych Komunistów chce przekonać młodzież, że Putin to dinozaur. Mimo że te wybory nie są wyborami prezydenckim, a wyborami do parlamentu i samorządów terytorialnych, to w istocie rzeczy są plebiscytem za lub przeciw rządom Putina. W Polsce narasta konflikt pokoleń. Część starszego pokolenia myśli i działa w myśl zasady „po nas, choćby potop”, część młodego pokolenia chce „Polski dla Polaków”, część średniego pokolenia chce „teraz my” będziemy rządzić. Jest to niebezpieczna mieszanka frustracji młodych ...