Dobrze jest mieć świadomość, że nie znam się na wszystkim

Dziennikarz to nie jest powszechnie szanowany zawód. Budzi wprawdzie ciekawość, nawet zazdrość, ale rzadziej respekt. Jak się z tym czujesz?

Ubolewam, że tak się dzieje. Niestety, w ostatnich latach mocno podupadł prestiż nie tylko zawodu dziennikarza, ale także sędziego, lekarza czy bankowca. I nawet jeśli ktoś zapracuje na szacunek, to i tak znajdą się ludzie, którzy będą próbowali zniszczyć ten dorobek. W dobie Internetu nie jest to szczególnie trudne.

Jestem dziennikarzem z ponad 26-letnim stażem. Zaczynałem w czasach, kiedy pracując w radiu, telewizji czy – jak w moim przypadku – w dużej ogólnopolskiej gazecie, można było zyskać szacunek, respekt i na ogół przyzwoitą pensję. Ale przypomnę, że była też ogromna odpowiedzialność za słowo, bo media miały o wiele większą niż obecnie siłę rażenia. Nieprzypadkowo były określane mianem czwartej władzy. Dziennikarze patrzyli rządzącym i przedsiębiorcom na ręce, a oni „w rewanżu” punktowali nawet nasze najdrobniejsze potknięcia i żądali sprostowań. A dla każdego szanującego się dziennikarza sprostowanie było czymś mocno wstydliwym, bo podważało jego wiarygodność. Ten porządek zburzył Internet, bo w zalewie informacji coraz więcej jest tych zmyślonych, zmanipulowanych lub zwyczajnie niekompetentnych.

Ktoś powie, że dzięki rozwojowi serwisów internetowych i mediów społecznościowych dziennikarzem może być dziś niemal każdy. To prawda. Ale chcę też podkreślić, że wielu z nich wykonuje naprawdę kawał dobrej roboty. Smutne jest jednak to, że często ta praca bywa niezauważana lub niedoceniana, także finansowo. A jeśli do tego dodać, że coraz większe grono dziennikarzy pracuje za marne wynagrodzenia na umowach cywilnoprawnych lub na samozatrudnieniu, to trudno od nich wymagać narażania się władzy lub potężnym firmom. Zwłaszcza, że w przypadku procesu sądowego byliby zdani tylko na siebie. W tym sensie masz rację mówiąc, że media przestają budzić respekt.

Zazwyczaj nie jesteśmy właścicielami mediów, dla których pracujemy. Dochodzi do różnicy zdań, odmienne też bywają cele. Miałeś ochotę zmienić profesję?

Nigdy. Taki pomysł nie przemknął mi nawet przez myśl. Miałem przyjemność pracować w dziale gospodarczym – zespole dziennikarzy specjalistów. Szefostwo polegało na naszej wiedzy i rzetelności, bo każdy z nas był autorytetem w swojej dziedzinie. Niestety, „Wyborcza” wpadła w tarapaty finansowe. Od jednego z wicenaczelnych usłyszałem, że nie stać ją na mnie. Od blisko roku jestem dziennikarzem i redaktorem naczelnym serwisu internetowego dla profesjonalistów Muratorplus.pl, którego właścicielem jest Grupa ZPR. Marki Murator nikomu chyba przedstawiać nie muszę.

Od kilkunastu lat spotykamy się nie tylko na konferencjach prasowych, ale także na jak najbardziej merytorycznych debatach na temat rynku mieszkaniowego, budowlanego, finansowania nieruchomości czy deweloperskiego. Specjaliści traktują Cię jak eksperta w tych dziedzinach. Sam też się tak czujesz?

I tak, i nie. Owszem, wydaje mi się, że mam rozległą wiedzę i szerokie spojrzenie na temat rynku mieszkaniowego czy budowlanego. Równocześnie zdaję sobie jednak sprawę, że ta wiedza jest dość powierzchowna, więc nie dorastam do pięt tym, którzy specjalizują się w jakiejś dziedzinie. Ale dobrze jest mieć świadomość, że nie znam się na wszystkim. Wiem, kiedy nie powinienem zabierać głosu na jakiś temat. Niestety, w mediach brylują ostatnio dziennikarze i publicyści, którzy są „specjalistami” od wszystkiego.