Archiwum FN

Jeśli wierzyć ekspertom, banki w Polsce są doskonale przygotowane do tego, aby w razie zagrożenia podtrzymać lub bardzo szybko odtworzyć swoje kluczowe procesy biznesowe. Czy jednak naprawdę jest aż tak różowo?

Straty, jakie ponoszą banki z tytułu różnego rodzaju nadużyć, zwiększają się z roku na rok, zarówno w skali globalnej, jak i w Polsce. Monitorowanie i przeciwdziałanie defraudacjom z uwagi na ich złożony i niejednorodny charakter jest trudne, jednak istnieją narzędzia, które pozwalają minimalizować ich skutki.

Określenie minimalnej kwoty kapitału niezbędnego na pokrycie nieoczekiwanych strat, czyli kapitał ekonomiczny, uważa się za jeden z najważniejszych problemów zarządczych. Niewypłacalność banków, mimo że nie jest zjawiskiem częstym, ma bardzo poważne konsekwencje dla gospodarki. A jak pokazał ostatni kryzys, którego efekty wciąż jeszcze są widoczne, może również wpływać na destabilizację rynków międzynarodowych.

Zarządzanie ryzykiem w instytucjach finansowych to konieczność i nikt co do tego nie ma wątpliwości. Bez wsparcia wyspecjalizowanego systemu informatycznego nie da się dziś prowadzić skutecznej polityki bezpieczeństwa transakcji finansowych. Szybki rozwój i implementacja w praktyce systemów wspomagających takie działania, w teorii, pozwalają na efektywne ekonomicznie funkcjonowanie na rynku. To dlaczego w świecie realnym nadal nie jest to takie proste?

Banki w swojej działalności muszą radzić sobie z różnymi ryzykami. Jednym z nich jest pranie brudnych pieniędzy. „Przepierek” mogą próbować nie tylko klienci; również – choć raczej rzadko – pracownicy.