Komentarze ekspertów
Piątkowe uspokojenie
Ostatnia sesja ubiegłego tygodnia zakończyła się w przeważającej mierze wzrostami indeksów na świecie. Po odbiciu w Stanach Zjednoczonych podczas czwartkowych notowań, nastroje inwestorów najwyraźniej się poprawiły. Niemiecki DAX wzrósł o 1,23%, francuski CAC 40 zyskał 1,67%, a brytyjski FTSE 100 1,70%. Co udało się zrealizować popytowi w zachodniej części Europy, niestety nie przełożyło się na nasz rynek.
W maju 2016 r. ogólny klimat koniunktury w przetwórstwie przemysłowym był nieznacznie słabszy niż w kwietniu br. i ukształtował się na poziomie 5,0 (5,4 w kwietniu br.). Firmy budowlane oceniają koniunkturę mniej pesymistycznie niż w kwietniu – podał GUS.
Wzrost prawdopodobieństwa wcześniejszej, niż dotychczas wyceniał rynek, podwyżki stóp procentowych w USA niekorzystnie wpływa na wyceny akcji, ale nie powoduje jak na razie gwałtownej wyprzedaży. Osłabienie złotego i walut gospodarek wschodzących także umiarkowane. W dłuższym niż kilka tygodni horyzoncie na powolne zacieśnianie polityki pieniężnej w USA patrzymy optymistycznie.
W najbliższych dniach rynki finansowe będą znajdować się nadal głównie pod wpływem zapowiedzi Fed, dotyczących możliwości rychłej podwyżki stóp procentowych. Inwestorzy otrzymają jednak również sporo ważnych sygnałów, które pozwolą ocenić perspektywy koniunktury na świecie, a także przyjrzeć się uważniej polskiej gospodarce.
Protokół z posiedzenia FOMC rozbudził nadzieje na przyspieszenie podwyżek stóp w USA, i dolar się ożywił. Wzrósł nawet apetyty na jakiś ruch Fed w czerwcu, choć na ile jest on realny, trudno powiedzieć. W każdym razie dzisiejsze wypowiedzi dwóch prominentnych przedstawicieli Rezerwy Federalnej: Stanleya Fishera i Williama Dudleya, mogą mieć dużą siłę rażenia. W normalnych okolicznościach pewno przeszłyby bez większego echa, ale teraz czasy nie są normalne.
Środa przyniosła silną przecenę złotego w relacji do głównych walut. Euro wprawdzie podrożało tylko o niespełna 3 groszy. Podobnie frank. Ale już dolar zyskał 6 groszy, a funt prawie 14. Pytanie, czy publikowane dziś przez GUS dane o produkcji przemysłowej i sprzedaży detalicznej, nie dobiją złotego?
Pod koniec ubiegłego roku i na początku obecnego płaciliśmy za amerykańską walutę ponad 4 złote, ale ostatnio ponownie mieliśmy okazję przyzwyczaić się do liczby „3” z przodu kursu USDPLN. Teraz wiele wskazuje na to, że za dolara ponownie zapłacimy więcej.
W kwietniu wynagrodzenia w firmach poszły w górę znacznie mocniej niż w poprzednich miesiącach. Rośnie też zatrudnienie, a więc kontynuowane są pozytywne tendencje, dając nadzieję na powrót lepszej koniunktury w gospodarce.
Odreagowanie polskiego złotego po decyzji agencji Moody’s zaczęło od wczoraj przyhamowywać. Rodzima waluta powróciła do trendu spadkowego, który obserwujemy od ponad miesiąca, a przed nami ważne dane z polskiej gospodarki, które mogą mieć wpływ na dalszą wycenę złotego.
Posiadacze kredytów walutowych odetchnęli z ulgą. Choć w ostatnim czasie wielokrotnie w mediach pojawiały się ostrzeżenia, że piątkowa decyzja o ratingu Polski może przynieść negatywne konsekwencje, nic takiego się nie stało. W tym tygodniu kursy euro i franka zauważalnie spadają. Ci, którzy z zakupem waluty na ratę wstrzymali się do tego tygodnia, mogli zaoszczędzić ok. 30 zł. Expander tłumaczy, jaki wpływ ma rating na życie przeciętnego Polaka.
Choć Moody’s nie zmieniała oceny wiarygodności polskiego długu, to ryzyko obniżenia ratingu wciąż pozostaje wysokie. Taka decyzja może wpłynąć także na sytuację na rynku obligacji firm. Zmiana warunków nie musi być znacząca, ale emitenci powinni się z nią liczyć.
Agencja Moody’s znacznie bardziej pragmatycznie, niż Standard&Poor’s podeszła do wydarzeń, które działy się w Polsce na przestrzeni ostatniego półrocza i ostrzegła inwestorów zmieniając jedynie perspektywę, ale nie rating kraju. W reakcji na publikację złoty się umocnił i ma szanse dalej zyskiwać, choć w horyzoncie dłuższym, niż kilka tygodni pozostanie pod presją czynników wewnętrznych i – niestety nie rokującego dobrze – globalnego nastawienia do ryzyka.
Dla surowców był to mieszany tydzień: zyski w sektorze energetycznym i rolnym niemal zrównoważyły straty w sektorze metali szlachetnych i przemysłowych. W ogólnym ujęciu w ciągu ostatnich trzech tygodni ceny w tym sektorze plasowały się w granicach przedziału; coraz mniej można liczyć na powtórkę znacznych zysków odnotowanych w ciągu pierwszych czterech miesięcy 2016 r.
