Bankowość i Finanse | AML | Bankowców kusi rozwiązanie sektorowe

Centralnym elementem polskiego systemu AML jest Generalny Inspektor Informacji Finansowej (GIIF). W realizacji zadań ustawowych wspomaga go Departament Informacji Finansowej Ministerstwa Finansów, który wykonuje zadania polskiej jednostki analityki finansowej (PJAF). W skład systemu wchodzą także takie instytucje, jak Narodowy Bank Polski, Komisja Nadzoru Finansowego i Najwyższa Izba Kontroli – a w zależności od specyfiki sprawy także i inne organy administracji rządowej, jednostek samorządu terytorialnego, czy wreszcie instytucje obowiązane, czyli podmioty zarówno z sektora finansowego, jak i niefinansowego, oferujące usługi, które mogą być wykorzystane wbrew ich przeznaczeniu do prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu.

Jest co robić

Instytucje obowiązane rozpoznają i oceniają ryzyko prania pieniędzy oraz finansowania terroryzmu, związane ze stosunkami gospodarczymi zawieranymi z klientami lub z transakcjami okazjonalnymi, realizowanymi przez nich. Na bazie oceny ryzyka powinny zostać określone środki bezpieczeństwa finansowego. Głównym zadaniem jest uzyskanie informacji na temat klientów oraz celu, dla którego korzystają oni z nabywanych usług i produktów. Instytucje obowiązane zawiadamiają GIIF o okolicznościach, które mogą wskazywać na podejrzenie popełnienia przestępstwa prania pieniędzy lub finansowania terroryzmu, jak również o przypadkach powzięcia uzasadnionego podejrzenia, że określona transakcja lub określone wartości majątkowe mogą mieć związek z przestępstwami należącym do wspomnianych kategorii.

Pandemia koronawirusa wpłynęła na wiele aspektów naszego funkcjonowania, nie omijając sfery bezpieczeństwa w obrocie pieniędzmi. Jak zauważa Paweł Olejnik, ekspert ds. bezpieczeństwa finansowego i sankcji międzynarodowych Credit Agricole Banku Polska, głównymi konsekwencjami obecnego kryzysu było zwiększenie obrotu gotówkowego, w tym wypłat środków, w początkowej fazie pandemii, czemu towarzyszył wzrost liczby umów zawieranych z przez internet, które z uwagi na brak bezpośredniej identyfikacji klienta wiążą się z większym ryzykiem, czy wreszcie zwiększenie liczby transakcji dokonywanych przez sieć z uwagi na brak możliwości dokonywania zakupów w trybie stacjonarnym.

– Jednocześnie pojawiły się nowe przestępstwa, specyficzne dla pandemii: oszustwa dokonywane pod pretekstem zakupów sprzętu medycznego i środków ochronnych, a także ataki phishingowe z wykorzystaniem fałszywych informacji dotyczących COVID – podkreśla Paweł Olejnik.

Wszystko wskazuje na to, że pandemia koronawirusa ­SARS-CoV-2 nie wpłynie znacząco na spowolnienie procesu wdrażania zmian regulacyjnych w obszarze AML. Wyznaczony na 3 grudnia br. termin dostosowania przepisów w państwach członkowskich UE do wymogów VI dyrektywy (6AMLD) nie uległ wszak przesunięciu. – Polska z pewnym opóźnieniem wdraża regulacje z obszaru AML, wymagane przez prawo europejskie. Ponad roczne opóźnienie powoduje, że wprowadzane są wymogi i rozwiązania, które w innych krajach Europy już funkcjonują i były wdrażane (ale i wymyślone) przed pandemią. Dobrą cechą tych regulacji jest ich ogólność, określanie bardziej oczekiwanego efektu niż wskazywanie metody osiągnięcia celu. Daje to pewną przestrzeń na&...