Bankowi liderzy o przyszłości sektora: Crash testy portfeli banków

W ocenie Europejskiego Urzędu Nadzoru Bankowego (EBA) unijne banki potrzebują pilnego dokapitalizowania rzędu 106,4 mld euro. Sektor – mówią eksperci – wciąż nie działa tak jak przed kryzysem, płynność jest oparta na niestandardowych interwencjach banków centralnych i rządów. Nadal istnieje silna awersja do ryzyka, rynki podważają wypłacalność niektórych państw, a towarzyszy temu wzmożona aktywność regulatorów, zwłaszcza w obszarze jakości kapitału, gwarancji depozytów i ochrony konsumentów. Za zapaść jest obarczana światowa finansjera, która została zidentyfikowana, słusznie czy nie, jako chłopiec do bicia. Czy część tego ciężaru dotknie też polskie banki?

MARIUSZ GRENDOWICZ, przewodniczący Rady Programowej Banking Forum:

– Perspektywa rekapitalizacji i wdrożenia zaostrzonych norm ostrożnościowych zmusza europejskie banki do poszukiwania źródeł finansowania, a nawet do obniżania swoich aktywów. Mówimy o nowych regulacjach nadzorczych, o zmianach w otoczeniu konkurencyjnym, technologiach i modelu biznesowym, powstaje zatem pytanie: ile z tej bankowości, którą znamy dzisiaj zostanie za dziesięć lat?

PROF. MAŁGORZATA ZALESKA, członek zarządu NBP:

– Kryzys narastał latami i nie da się go rozwiązać z poniedziałku na wtorek. Należy zmierzać nie tylko w kierunku leczenia skutków, ale również przyczyn turbulencji na rynkach. Bazylea III z założenia ma zastosowanie do dużych międzynarodowych instytucji, jednak w Unii Europejskiej przyjęto, iż dyrektywa CRD IV i rozporządzenie CRR mają obowiązywać wszystkie banki oraz firmy inwestycyjne sektora finansowego, tj. ponad 8 tys. podmiotów UE. Działania regulatorów prowadzone pod hasłem zwiększenia bezpieczeństwa koncentrują się na generowaniu przez banki wyższych kapitałów. Komisja Europejska ocenia, że do 2019 r. ich fundusze własne powinny wzrosnąć o 460 mld euro. Jak to zrobić w czasie kryzysu? Na razie wiemy, że… duże niekoniecznie jest piękne. Mówi się o wielkich bankach, które mogłyby stwarzać zagrożenie dla stabilności światowego systemu. Zauważmy jednak: wymogi Bazylei III dotyczą powiększania funduszy własnych, co oznacza, że sektor bankowy dalej będzie rozrastał się. Uważam to za niekonsekwencję w podejściu do problemu.

MARIUSZ GRENDOWICZ:

– W polskim sektorze jest strukturalna nadpłynność, ale tylko krótkoterminowa.

KRZYSZTOF KALICKI, prezes Deutsche Bank Polska:

– Unia wskazuje różne źródła kapitału: po pierwsze – zachęca do pozyskania inwestorów prywatnych. Problem w tym, że ryzyko i niski zwrot na kapitale wskutek spadku dochodowości nie zachęca do inwestowania w banki. Dodatkowo wzywa się więc na pomoc drugie źródło – rządy państw członkowskich UE. Niestety trafiamy wówczas na kolejną zaporę: wprawdzie dobrze jest mieć publiczne źródło kapitałów, które nie upomina się o rynkowy zwrot, ale oznacza to mieszanie bankierów w realizację polityk i egoizmów narodowych. Może to stanowić również dla nas zagrożenie. Nie wyobrażam sobie, żeby rząd francuski czy brytyjski, nacjonalizując banki, nie wywierał na nie presji w celu ukierunkowania akcji kredytowej w swoich krajach. Nie mówiąc już o zmianach w polityce płacowej, zarządzaniu ryzykiem czy w transakcjach międzynarodowych. Sektor publiczny, mając udziały w bankach na poziomie 25 proc. akcji, musi uzyskać też wpływ na ich decyzje strategiczne. Niektóre już zadeklarowały, że zmniejszą sumy bilansowe, co w skali globalnej może oznaczać redukcję wolumenu kredytów nawet o 2 bln euro. Nietrudno wyobrazić sobie wówczas cały łańcuszek zdarzeń determinujących wzrost gospodarczy, marże czy zatrudnienie. Znowu będzie się wskazywać palcem banki. Kowal zawinił, a cygana powiesili…. A to nie banki mają problem, lecz sektor publiczny, który nie jest w stanie spłacić swoich zobowiązań.

ZBIGNIEW JAGIEŁŁO, prezes PKO BP:

– Próbowało stworzyć paneuropejski model usług bankowych, w których nie ma granic dla klienta detalicznego i MŚP. ...