Banki spółdzielcze: podsumowanie Konwentu w Józefowie

Co wiemy na pewno?

Spróbujmy krótko podsumować dorobek i efekty dwudniowych bardzo intensywnych prac Konwentu. Duża, niektórzy twierdzą, że zbyt duża, liczba prezentacji, diagnoz i ocen, odnoszących się do kluczowych aspektów funkcjonowania polskiej bankowości spółdzielczej, stanowiła rzetelną podstawę dalszych prac zespołów roboczych.

Nie ulega kwestii, że rekomendacje i wnioski wypracowane w ramach zespołów: współpracy, bezpieczeństwa i wizerunku, mają – poza akceptacją zebranych –  bezpośrednie odniesienie do kluczowych problemów sektora, są adekwatne do obecnej sytuacji i wyzwań jakie przed nami. Co więcej oddają rzeczywiste niedostatki i bolączki bankowości lokalnej. Otwarte pozostaje pytanie, czy i na ile realne jest ich skuteczne wdrożenie?

Umowa zrzeszenia, likwidacja mniejszości blokującej i podejmowanie decyzji większością

Już intuicja, potwierdzona wystąpieniem Prezesa ZBP Krzysztofa Pietraszkiewicza, podpowiada, że w sprawach strategii owa większość powinna mieć wymiar kwalifikowany i dobrze, że w tym względzie udzielono delegacji Radzie Konsultacyjnej.

Zintegrowanie systemów informatycznych i rozwój Centrum Usług Wspólnych

Pełna zgoda, ale jak dowiodła dyskusja plenarna, drogi dojścia do takiego rozwiązania na poziomie organizacji, wskazanie źródeł finansowania, sposób procedowania z dostawcami i kryteria doboru rozwiązań technologicznych wymagają dalszych prac.

Czy budować, bez gwarancji co do finalnego rezultatu, zróżnicowane, hybrydowe struktury, na bazie funkcjonujących rozwiązań, czy masowo inkorporować do jednolitej technologicznie opcji oferowanej przez jednego z dostawców?

Pragmatyka podpowiada, że tak. Już w lutym dojdzie do spotkania kierownictw banków, zrzeszeń, IPS-ów, oraz obu izb z reprezentacją trzech wiodących dostawców rozwiązań informatycznych, którzy deklarowali wolę współdziałania w zakresie wypracowania satysfakcjonującego wszystkie zainteresowane środowiska rozwiązania.

Wzmocnienie roli Rady Zrzeszenia

Postulat zasadny, ale bez zmiany istniejącego ładu regulacyjnego. Nowela ustawy czyniłaby go  mało realnym, bo jak wskazał Krzysztof Pietraszkiewicz,  w roku wyborczym nowela ustawy jest wątpliwa, o ile w ogóle możliwa w realizacji z uwagi na zasadę dyskontynuacji. Stąd potrzeba wypracowania rozwiązania w ramach obecnego ładu regulacyjnego, co jest możliwe, a nawet konieczne.

Relacje z samorządem i lokalnym środowiskiem to atut i fundament dalszego rozwoju

Założenie słuszne. Tyle, że w sytuacji interaktywnych kanałów komunikacji cyfrowej, owe relacje należy konsumować w innym niż dotąd wymiarze, z wykorzystaniem portali społecznościowych i bogatego arsenału współczesnych instrumentów informatycznych.

Zmiana modelu biznesowego w kierunku obligatoryjnych na poziomie zrzeszenia produktów, przy zachowaniu indywidualnej podmiotowości

Tak, ale w warunkach obecnej nadpłynności sektora pełniej niż dotąd należy wykorzystywać funkcjonujące na rynku instrumenty w obszarze ubezpieczeń i poręczeń, by przez efekt dźwigni finansowej uzyskiwać wzrost przychodów, przy ograniczaniu ekspozycji na ryzyko.

Na szczególną uwagę zasługuje wniosek wypracowany w zespole ds. Bezpieczeństwa IPS, by generowane nadwyżki alokować w celowym funduszu wsparcia akcji kredytowej, która ściśle limituje możliwości finansowania lokalnego rozwoju na poziomie samorządów i gospodarstw domowych

Nie wszystkie twarde dane obrazują rzeczywiste szanse i zagrożenia dla bankowości lokalnej

Jeżeli udział w rynku usług finansowych relatywnie rośnie wolniej niż w bankach komercyjnych, to nie zmienia faktu, że w obliczu dynamicznego wzrostu sektora bankowego w Polsce, bezwzględna, wyrażona kwotowo wartość sektora spółdzielczego nadal stanowi atrakcyjne źródło potencjalnych przychodów dla konkurencji i ta perspektywa zachowuje swoją aktualność.

Zamiast podsumowania

Wyzwań przybywa, zwłaszcza, że część rekomendacji wypracowanych przed rokiem nadal zachowuje aktualność i czeka na wdrożenie, na co wskazano w dokumencie końcowym.

Pozostaje mieć nadzieję, że wobec konsensusu w najważniejszych dla środowiska kwestiach o żywotnym dla perspektyw dalszego rozwoju znaczeniu, będziemy w stanie mówić jednym głosem, a dialog z nadzorcą i regulatorem doprowadzi do oczekiwanej zmiany.

Tym bardziej, że ostrożne deklaracje, jakie padły ze strony goszczącego na konwencie przedstawiciela KNF, każą wierzyć, że w przypadku konkretnych rekomendacji kierowanych pod adresem resortu finansów, Polskiego Funduszu Rozwoju, czy innych podmiotów statutowo powołanych do wsparcia zdefiniowanych projektów środowiska, możemy liczyć na życzliwość.