Bank i Klient: Pobudzić rynek długoterminowy

Krzysztof Maciejewski

Nazwiskiem profesora Marka Belki nazywany jest podatek pobierany od zysków z lokat bankowych czy z obrotu papierami wartościowymi. Podatek wprowadzono w 2002 r., kiedy Marek Belka był ministrem finansów w rządzie Leszka Millera. Miało to być rozwiązanie tymcza – sowe, ale jak to często bywa prowizork a trzyma się w Polsce najdłużej. NBP nie deklaruje jednak na razie żadnych zmian – no może poza tym, że radzi ostrożnie używać sformułowania „podatek Belki”. Bank centralny, którego prezesem jest dziś właśnie prof. dr hab. Marek Belka, karci instytucje finansowe za nadużywanie tego określenia.

Cień CRD IV

Związek Banków Polskich coraz dobitniej głosi postulaty o zwolnieniu z tzw. podatku Belki części depozytów. Sytuacja robi się niebezpieczna w związku z rozporządzeniem CRD IV. Dlaczego? Dyrektywa CRD IV (a właściwie rozporządzenie, bo taki status ma ten przepis) wprowadza, jak wiadomo, ostrzejsze normy płynnościowe (LCR i NSFR) oraz konieczność podniesienia jakości kapitału. Nie dziwi zatem, że dostosowanie do niej powodować będzie powstanie dodatkowych obciążeń dla banków, dla rynku oraz ryzyko delewarowania działalności. Tymczasem w Polsce największe zagrożenie nie kryje się w zapewnieniu krótkoterminowej płynności. Największy problem wiąże się z tym, że krótkimi pasywami finansowane są długoterminowe aktywa. Zwiększenie udział...