Autor: dr Wojciech Warski

Narada kierownictwa 48 obecnie istniejących zagranicznych placówek Ministerstwa Gospodarki – Wydziałów Promocji, Handlu i Inwestycji (WPHI), która odbyła się 2 kwietnia w Warszawie z udziałem wicepremiera Pawlaka, była forum prezentacji nowej koncepcji promocji polskiej gospodarki. Jest to koncepcja koncentracji działań promocyjnych na 15 branżach „eksportowych” – od żywności, przez wyroby jubilerskie po jachty, oraz na rynkach priorytetowych, takich jak: Niemcy, Rosja, Chiny i perspektywicznych: Turcja, Brazylia, Algieria, Kanada, Kazachstan. Koncepcja ta jest dobrym wkładem w szerszą politykę promocyjną. Problem w tym, że takiej szerszej polityki nie ma.

We wtorek, 20 marca, Rada Ministrów podjęła uchwałę zmieniającą uchwałę w sprawie przyjęcia programu rozwoju pod nazwą „Program wspierania inwestycji o istotnym znaczeniu dla gospodarki polskiej na lata 2011-2020”, przedłożoną przez ministra gospodarki. Zmiana programu jest korzystna dla przedsiębiorców, ponieważ umożliwi im pozyskiwanie pomocy na jego podstawie oraz z innych źródeł – bez zgody Rady Ministrów. Zastrzeżenia budzi jednak wciąż wysokość kosztów kwalifikowanych.

Dramatyczne szukanie oszczędności przez ministra finansów i niechęć do podejmowania nawet najsłuszniejszych inicjatyw reform gospodarczych – o ile tylko generują jakiekolwiek początkowe koszty dla budżetu – jednoznacznie dowodzi stanu zagrożenia państwowej kasy. W tej sytuacji tylko względami politycznymi i obawą przed wejściem w konflikt z szybko rosnącą armią państwowych urzędników można wytłumaczyć fakt starannego pomijania kwestii tzw. „trzynastek” wypłacanych w sferze budżetowej, wśród tematów proponowanych reform gospodarczych.