Autor: Jakub Jakubowski

W celu zwiększenia przejrzystości struktur właścicielskich podmiotów prawnych wykorzystywanych w procederze prania pieniędzy, w 2015 roku w UE została przyjęta dyrektywa 2015/849 (tzw. IV Dyrektywa AML), nakazująca państwom członkowskim tworzenie rejestrów beneficjentów rzeczywistych. Następnie, V dyrektywa AML z 2018 roku rozszerzyła katalog podmiotów zobowiązanych do zgłaszania informacji o beneficjentach rzeczywistych oraz zapewniała dostęp do danych w rejestrze dla każdej osoby. W Polsce, na podstawie ustawy z dnia 1 marca 2018 roku o przeciwdziałaniu praniu pieniędzy oraz finansowaniu terroryzmu (tzw. ustawa AML), implementującej przepisy IV i częściowo V Dyrektywy, został stworzony Centralny Rejestr Beneficjentów Rzeczywistych (CRBR) realizujący postulat powszechnej dostępności do danych, pisze Jakub Jakubowski, Konsultant, Financial Crime EY Polska.