Komentarze: Szerokie spektrum

Michał Poła

Najbardziej aktywny jest rynek amerykańskiego dolara, w szczególności względem euro. Można powiedzieć, że kumulują się tam wszystkie oceny, przypuszczenia i wątpliwości inwestorów w kontekście przyszłości światowej gospodarki. Z jednej strony nadal widoczne są efekty ucieczki przed wysokim ryzykiem w kierunku amerykańskiej waluty, co widać w podsumowaniach udanych aukcji tamtejszych bonów skarbowych. Inwestorzy tak naprawdę nie mają jeszcze wystarczająco wiarygodnej waluty alternatywnej, dlatego nawet Chińczycy, którzy najgłośniej wyrażają swoje obawy co do dolara, konsekwentnie nabywają denominowane w tej walucie instrumenty. Z drugiej strony kumulują się jednak burzowe chmury, które wytworzone zostały przez niezwykle ryzykowną strategię polityki monetarnej, polegającej dosłownie na dodrukowywaniu pieniądza. Dopóki jest on elektronicznym zapisem w postaci rezerw banków trzymanych na rachunku FED, nic wielkiego Amerykanom i światowej gospodarce nie grozi. Jeżeli jednak kredyt z tych czy innych powodów zacznie być chętniej udzielany firmom i konsumentom, FED będzie musiał zmagać się z potencjalnie silną inflacją. Inflacja to utrata tzw. siły nabywczej pieniądza, dlatego może ona wywołać silną niechęć do dolara. Jeżeli dołożymy do tego stymulowanie gospodarki przez prezydenta Obamę poprzez spektakularną skalę zadłużania państwa, realny staje się scenariusz sukcesywnej utraty wartości dolara. W związku z tym w październiku za 1 euro płacono 1,50 dolara. Choć w kolejnych miesiącach rynek może skorygować te wyceny do poziomu 1,46-1,47, w dłuższej perspektywie osiągnięcie rekordu powyżej 1,60 jest ...