Zdaniem analityków: Zmiany stóp procentowych nabierają tempa

Krzysztof Wołowicz

Ponieważ w przypadku NBP kwietniowa decyzja jest już drugą w obecnym cyklu polityki pieniężnej przyjrzyjmy się w pierwszym rzędzie decyzjom polskich władz monetarnych.

Po okresie utrzymywania wysokich stóp procentowych w drugiej połowie 2008 r. Rada Polityki Pieniężnej przystąpiła do luzowania polityki monetarnej. Bezpośrednią przyczyną zmiany nastawienia był oczywiście globalny kryzys finansowy rozpoczynający się właśnie na amerykańskim rynku nieruchomości. Wkrótce po upadku banku inwestycyjnego Lehman Brothers, po upływie ponad trzech miesięcy – 23 grudnia 2008 r., RPP podjęła decyzję o redukcji stóp procentowych o 75 pkt. b. O powadze sytuacji świadczy fakt, iż decyzja zapadła na posiedzeniu grudniowym, tuż przed świętami. Wcześniej grudzień uznawany był za miesiąc w którym RPP nie zmienia parametrów polityki pieniężnej. W kolejnych miesiącach cykl luzowania polityki pieniężnej był kontynuowany, doprowadzając w lipcu 2009 r. stopy do najniższego w historii poziomu 3,75 proc. (stopa referencyjna NBP). Od tego momentu RPP utrzymywała stopy na niezmiennym poziomie. Dopiero posiedzenie w styczniu br. przyniosło zmianę polityki. Po okresie stabilizacji stóp RPP zdecydowała się na 25-punktową podwyżkę. Kontynuację tego cyklu widzieliśmy w ubiegłym tygodniu, gdy stopy wzrosły ponownie o 25 pkt. b., osiągając w przypadku stopy referencyjnej poziom 4,25 proc. Niewątpliwie można już mówić o kolejnym cyklu w polityce pieniężnej. Szybki wzrost inflacji w ostatnich miesiącach nie zostawił RPP wyboru. Już w styczniu wzrost cen przekroczył górne pasmo odchyleń od celu inflacyjnego wyznaczone na poziomie 3,5 proc.

Poprzedni obserwowany okres przekroczenia górnej granicy odchyleń, który miał miejsce w przedziale czasowym listopad 2007 – listopad 2008 r., przyniósł łączny wzrost stóp o 125 pkt. b. Należy jednak pamię...