Zarządzanie ryzykiem i skuteczna windykacja: Trzeba zastosować nowe instrumenty oceny ryzyka płynności

Koszty finansowania, najbardziej wrażliwa rzecz dla banku, skoczyły dla tych instytucji z ratingiem AA – z EURIBORu/LIBORu na poziom o dwa proc. wyższy z dodatkowym ograniczeniem dostępności pieniądza. Oczywiście, większość banków stara się zamykać średnioterminowo koszt finansowania. Jednak nikt nie przewidział, że posucha na rynku międzybankowym spowoduję taką walką konkurencyjną o depozyty klientów (w ryzyku płynności ceny traktowane są w znakomitej większości jako stabilne i odnawialne finansowanie) i że cena depozytów osiągnie koszty również o dwa proc. przewyższające stawki bazowe.

Kryzys wytworzy nowe standardy? 

Duża cześć portfela kredytowego jest na historycznie niskich marżach, zarówno kredyty dla korporacji, jak i hipoteczne dla ludności udzielne były z marżą 0,5 proc. co przy ich średnim terminie dla korporacji pięć lat a dla kredytów hipotecznych 20 lat generuje ogromne straty poprzez ujemną różnicę między ceną pasywów i aktywów dla banku. Departamenty płynności spotkały się z sytuacją nieznaną od kilkudziesięciu lat (ostatnie takie przypadki były odosobnione do krajów takich, jak Rosja i Brazylia, a Argentyna odczuła ją pod koniec lat 90. XX wieku). Nigdy, od czasów „Wielkiego Kryzysu”, pogorszenie sytuacji gospodarczej nie dotknęło całego globu. Kraje uzależnione od finansowania zagranicznego odczuły natychmiast skutki niedostępności pieniądza. Całe wolne środki ulokowane zostały w amerykańskie i europejskie obligacje skarbowe przy ujemnym dochodzie ponad stopy rynkowe. Brak odnawiania finansowania spowodował obniżenie ratingów dla krajów, a tym samym wzrost kosztów CDS do nawet czterech proc. dla Polski i 30 proc. dla Ukrainy. Ponieważ banki działające w tych krajach postrzegane są przez pryzmat sytuacji budżetu centralnego i ratingu kraju, zewnętrzne źró...