Wydarzenia i Opinie | Felieton | Wierzyć, ale także myśleć

Andrzej Lazarowicz

„Człowiek to brzmi dumnie„, stwierdził onegdaj pisarz rosyjski Maksym Gorki. Jeśli zgodzimy się z teorią, że Pan Bóg nie tylko człowieka stworzył, ale i uczynił koroną stworzenia, to może jakiś powód do dumy i byłby. Ale tylko wtedy, gdyby domeną powierzoną mu przez stwórcę umiał zarządzać mądrze i sprawiedliwie.

Przez tysiące lat ludzie dokonali wielu wielkich rzeczy – opanowali ogień, rozwinęli medycynę, stworzyli super technologie i umiejętnie je wykorzystują. Rozwinęli się emocjonalnie, potrafią współdziałać, pomagać sobie, być bezinteresownymi. Jednak wymyślili też wojny, nienawiść, zazdrość, pomówienia. Zwłaszcza te ostatnie wychodzą im znakomicie.

I tylko jakby w cieniu nieco ludzie pozostawili to, o czym mówi ich naukowa nazwa: homo sapiens, czyli człowiek rozumny. A jako taki, ten przedstawiciel rzędu naczelnych wyróżnia się (podobno) „najwyższym stopniem rozwoju ośrodkowego układu nerwowego, psychiki, zdolnością abstrakcyjnego myślenia, rozwinięciem mowy, nadto jest twórcą kultury i specyficznej organizacji życia społecznego”.

Co do tej „specyficznej” organizacji życia społecznego wątpliwości nie mam, wystarczy przecież uważniej wokół się rozejrzeć. Gorzej jednak z tym abstrakcyjnym myśleniem. Bo choć coraz więcej jest możliwości uczenia się i nawet ...