Wydarzenia i Opinie | Felieton | Dwie strony medalu

Andrzej Lazarowicz

Według „Wielkiego słownika języka polskiego”, to silne pragnienie osiągnięcia w jakiejś dziedzinie czegoś szczególnie ważnego. I jako taka może być niezwykle użyteczna, dzięki niej bowiem możemy się rozwijać, realizować marzenia, zdobywać wiedzę i nowe umiejętności. Z drugiej jednak strony, może całkowicie człowiekiem zawładnąć – będzie on wtedy dążył do zdobycia czegoś za wszelką cenę, kosztem innych, a nawet kosztem dobrego imienia. Bo od ambicji do zawiści mały tylko krok.

Nie przeczę – ambitnym być wypada, a nawet być się powinno. Ważne jednak jest to, aby ambicja nie stała się celem samym w sobie, aby nie przesłoniła spraw ważniejszych. Bo przecież, co każdy doskonale wie, są w życiu rzeczy ważne, ale są też ważniejsze i najważniejsze. Istotnym jest zatem, by ambicja nas nie zaślepiała, bo wtedy nie dostrzeżemy piękna świata, jeno sami dla siebie będziemy jedynymi pięknymi, mądrymi, tymi, którym wszystko się należy, po prostu pępkiem świata. A po co dokładać kolejny pępek świata, skoro wokół jest ich aż nadto? A w kolejce ustawiają się kolejni żądni czci, poważania, panowania itd.

„Realizowanie ambicji przypomina budowanie wieży z zapałek. Nie chodzi o to, co chcesz zrobić, ale o to, żeby ci się udało. Wystarczy położyć o jedną zapałkę za dużo i wszystko diabli biorą. Zrozum, nie ...