Wydarzenia i Opinie | Felieton | Austriackie gadanie

Andrzej Lazarowicz

„Chodzi mi o to, aby język giętki
Powiedział wszystko, co pomyśli głowa;
A czasem był jak piorun jasny, prędki,
A czasem smutny jako pieśń stepowa,
A czasem jako skarga nimfy miętki,
A czasem piękny jak aniołów mowa…
Aby przeleciał wszystka ducha skrzydłem.
Strofa być winna taktem, nie wędzidłem…”

– napisał Juliusz Słowacki w Pieśni V poematu „Beniowski”. Generalnie zgadzam się z wieszczem, wszakże z pewnymi zastrzeżeniami. Po pierwsze – nie wszystko, co pomyśli głowa nadaje się do wypowiedzenia głośno (o druku już nie wspominając). Po drugie – czasami po tejże głowie snują się myśli nie do końca zgodne z zasadami językowej poprawności, że o retoryce (czyli m.in. sztuce budowania artystycznej, perswazyjnej wypowiedzi ustnej lub pisemnej) nie wspomnę. Przykład? Bardzo proszę – oto dowcip, który słyszałem w kwiecie swej młodości, a który teraz funkcjonuje w sieci:

„Ogłoszenia parafialne:
Cała wspólnota dziękuje chórowi młodzieżowemu, który na okres wakacji zaprzestał swojej działalności.
W każdą środę spotykają się młode mamy. Na te panie, które pragną do nich dołączyć, czekamy w zakrystii w czwartki wieczorem.
Dzisiejszy temat: «Czy wiesz, jak jest w piekle?». Przyjdź i posłuchaj naszego organisty”.
Czyż nie świadczy o tym, że pewnych myśli jednak nie powinno się wypowiadać, że o zapisywaniu ich ...