Zagranica: Upadł zanim powstał

Jerzy Szygiel

Ile było poważnych postanowień po wybuchu kryzysu finansowego? „Globalny kryzys wymaga globalnej odpowiedzi” – to hasło powtarzali światowi przywódcy, bardzo niezadowoleni, że w wielu krajach podatnicy musieli płacić za nieodpowiedzialność znacznej części sektora finansowego. W końcu Międzynarodowy Fundusz Walutowy przedstawił projekty dwóch „podatków globalnych” dla instytucji finansowych, których celem było utworzenie funduszy na pokrycie kosztów pomocy publicznej. Ministrowie finansów i szefowie banków centralnych największych gospodarek świata, zebrani w czerwcu na szczycie państw G-20 w południowokoreańskim Pusanie, zgodzili się, że taka globalna odpowiedź nie jest jednak potrzebna. Podatek upadł mimo poparcia potęg.

Sami sprzątajcie swoje podwórka

Projekt MWF popierały rządy Stanów Zjednoczonych i wielu krajów Unii Europejskiej, ale spotkały się z ostrą wewnętrzną opozycją. Wielu bankowcom w Europie pomysł się nie spodobał, a projektowi prezydenta Baracka Obamy nałożenia podobnego podatku na największe banki (ponad 50 mld dolarów aktywów) sprzeciwiali się twardo republikanie. Globalny podatek upadł jednak głównie z powodu oporu koalicji państw spoza ścisłego kręgu euro-amerykańskiego. Na czele tej grupy stanęła Kanada, gdzie kwestia podatku wywołała debatę narodową.

Związek Banków Kanadyjskich (ABC) powoływał się na sondaże, według których 85 proc. Kanadyjczyków uważa, że „rodzime banki nie powinny płacić za błędy banków amerykańskich i europejskich”. I przypominał, że kanadyjski sektor finansowy nie musiał korzystać z pomocy podatników. Bezpośrednio przed spotkaniem w Pusanie premier Stephen Harper ...