Bankowość
Rynki walutowe: cztery główne tematy na 2016 rok
Rynek walutowy wydaje się zachowywać w sposób typowy dla tego okresu w roku. Niekonsekwentna akcja i oznaki braku płynności oznaczają, że wiele par walutowych pozostaje w technicznym zawieszeniu w oczekiwaniu na niepewność związaną z Nowym Rokiem.
W 2016 r. oczekujemy przyspieszenia tempa wzrostu PKB w gospodarce światowej do 3,5%. Jednocześnie dynamika ta będzie bardzo wrażliwa na wszelkie zmiany w globalnej polityce pieniężnej. Jest to o tyle ważny czynnik, że po raz pierwszy w historii działania największych banków centralnych stały się rozbieżne. Podczas gdy amerykańska Rezerwa Federalna rozpoczęła cykl podwyżek stóp procentowych, Europejski Bank Centralny, a także japoński bank centralny w dalszym ciągu utrzymują luźną politykę monetarną. Warto przy tym podkreślić, że zacieśnianie polityki pieniężnej w USA nigdy nie przebiegało tak łagodnie. Co prawda Fed podwyższył stopy do 0,25-0,5%, ale pozostaje gołębi, podkreślając, iż cykl podwyżek stóp procentowych będzie miał charakter stopniowy i będzie uzależniony od danych napływających z gospodarki. Poziom stóp procentowych w USA na koniec 2016 r. może wynieść 0,75-1,0%.
W ocenie Euler Hermes, światowego lidera w ubezpieczeniach należności handlowych, opuszczenie UE przez Zjednoczone Królestwo bez ustanowienia nowej Umowy o wolnym handlu (Free Trade Agreement – FTA) może doprowadzić do poważnych problemów strukturalnych oraz znacznych strat w eksporcie dla spółek brytyjskich.
W Hiszpanii po wyborach zwycięska partia może mieć problemy z utworzeniem stabilnej koalicji większościowej. Nie było jednak niespodzianek i dominujące dotychczas partie zajęły w głosowaniu dwa pierwsze miejsca. Złoty dobrze rozpoczyna przedświąteczny tydzień. W poprzednim umocnił się najbardziej od stycznia. Ma dobre perspektywy na najbliższą przyszłość i będzie dalej zyskiwał.
Rynek stopy procentowej – Prognozujemy, że w I kw. 2016 r. rentowności polskich obligacji skarbowych nie ulegną znaczącej zmianie i na koniec okresu wyniosą: w sektorze 2-letnim 1,80%, w 5-letnim 2,40% i w 10-letnim 3,00%. Szczegóły dot. naszej strategii na 2016 roku zostały opisane w Kwartalniku rynkowym.
Wygląda na to, że rynki spodziewały się licznych działań ze strony EBC, takich jak znaczące zwiększenie skali programu luzowania ilościowego, radykalne wydłużenie czasu trwania tego programu czy ostre cięcia depozytowych stóp procentowych. Biorąc pod uwagę tak duże oczekiwania rynkowe przed posiedzeniem Rady Zarządzającej, odniosłem wrażenie, że stanowisko Draghiego rozczarowało rynki. Podczas konferencji prasowej, Draghi potwierdził obniżenie już i tak ujemnej stopy depozytowej o 10 punktów bazowych (0,10%) do poziomu -0,30%, co, według mnie, nie jest zbyt istotnym krokiem, ale stanowi raczej element podtrzymania presji skłaniającej banki do zwiększania akcji kredytowej.
Budżety świąteczne polskich rodzin stale rosną. Portfele są jednak z roku na rok lżejsze. Polacy coraz chętniej płacą kartami płatniczymi, a grudzień to coroczne święto „plastiku”. Analitycy PayTel, wskazują, że ostatni miesiąc 2014 roku przyniósł wzrost wartości transakcji kartowych realizowanych przez spółkę o ponad 18 proc. w porównaniu do listopada 2014 r. Tegoroczny grudzień też zapowiada się rekordowo. Przedświąteczna gorączka zakupowa pokazuje, że dominująca pozycja gotówki jako środka płatniczego z roku na rok się osłabia.
Po kilku latach polityki zerowych stóp procentowych, wspartej trzyetapowym programem luzowania ilościowego (QE) przyszedł czas na „normalizację” polityki pieniężnej w USA. Upewnienie się, co do kierunku i siły działania Fed wyciszyło rynki, tym bardziej, że grudniową decyzją Rezerwa Federalna zaspokoiła praktycznie obydwa skrzydła rynku. Jastrzębie dostali wyższy o 25 pb koszt pieniądza, gołębie zaś kwestię uzależnienia przyszłych ruchów od bieżących danych makro oraz nawiązania do utrzymującej się niskiej inflacji.
Kluczowym punktem konferencji zamykającej sześcioletnią kadencję Rady Polityki Pieniężnej było wystąpienie prezesa NBP Marka Belki. Prezentacja ta była próbą podsumowania polityki pieniężnej w ciągu ostatnich 6 lat na tle sytuacji gospodarczej naszego kraju na tle europejskim i globalnym. Marek Belka zapowiedział – planowane na luty 2016 roku – seminarium prezentujące politykę pieniężną Polski na przestrzeni ostatnich 20 lat, będące faktycznym podsumowaniem aktywności Rady Polityki Pieniężnej podczas trzech kadencji tego organu, od chwili jego powołania na mocy Konstytucji RP w roku 1998.
Najważniejszym wydarzeniem środowej sesji było posiedzenie amerykańskiej Rezerwy Federalnej. Zgodnie z oczekiwaniami Fed zagłosował za pierwszą od niemal dziesięciu lat podwyżką stóp procentowych podnoszą koszt pieniądza o 25 pb. Nie rozczarował też komunikat towarzyszący posiedzeniu, który potwierdził, że sytuacja w gospodarce USA będzie się kształtować w taki sposób, który będzie uzasadniał „jedynie stopniowe podwyżki” głównej stopy banku centralnego.
Obecny rok był zdominowany przez dwa tematy – luzowanie ze strony EBC i możliwość podwyżki stóp procentowych w Stanach Zjednoczonych. W środę zapadnie ostatnia tak ważna decyzja dla rynku finansowego. Dotychczas FED wyraźnie dawał do zrozumienia, że należy oczekiwać podwyżki stóp. Wydaje się, że dotychczasowy brak realizacji podwyżek w marcu i wrześniu nie zostawia tej instytucji wyboru, co do kolejnego kroku. Czy FED jest w stanie nas zaskoczyć i stracić na wizerunku i wiarygodności? Naszym zdaniem: raczej nie.
W szczytowym momencie kryzysu finansowego w grudniu 2008 r. były przewodniczący Banku Rezerwy Federalnej Ben Bernanke ogłosił, że Rezerwa Federalna zredukuje swoją referencyjną stopę procentową do faktycznego zera. Od tego czasu amerykański bank centralny prowadzi politykę pieniężną, którą można określić mianem „nadzwyczajnej”.
Złoty pozostaje pod presją zarówno wydarzeń globalnych jak i krajowych. Poniedziałkowa próba umocnienia naszej waluty zakończyła się nieudanym testem wsparcia na 4,344 na EURPLN. Sił nie wystarczyło nawet na utrzymanie tych okolic, jeszcze podczas sesji europejskiej kurs zawrócił w kierunku poziomów zamknięcia ub. tygodnia na ok. 4,365. Z technicznego punktu widzenia przełamanie poziomu 4,30 otworzyło drogę do wzrostu do 4,40. To szczyt z końca ubiegłego roku, jednak nie oczekujemy, by doszło do ataku na ten opór, przynajmniej do końca grudnia.
Ceny surowców nadal znajdują się pod presją: w ubiegłym tygodniu indeks towarowy Bloomberg odnotował kolejne szesnastoletnie minimum. Podczas gdy ceny metali przemysłowych ustabilizowały się po oznakach dalszych cięć produkcji, odwrotne zjawisko – wzrost podaży – spowodowało spadek na rynku ropy; cena ropy Brent wynosi obecnie mniej niż 40 USD i znajduje się na najniższym poziomie od siedmiu lat.
Złoty jest obecnie najsłabszy wobec euro od stycznia i zawirowań na rynku po decyzjach Szwajcarskiego Banku Narodowego. Nie można winić za tą sytuację tylko strachu przed działaniami nowego rządu, ale patrząc na inne waluty naszego regionu, widać wyraźną słabość złotówki.
Obecny tydzień będzie w zasadzie podsumowaniem całego roku na rynkach finansowych i zarazem powinien być już ostatnim tak emocjonującym okresem na rynku przed świąteczno-noworoczną przerwą. Centralnym wydarzeniem jest oczywiście decyzja FOMC w sprawie stóp procentowych, ale zanim to nastąpi mamy przed sobą jeszcze wiele ważnych odczytów makroekonomicznych.
Trend spadkowy na warszawskiej giełdzie trwa już ponad miesiąc. Najbardziej ucierpiał indeks WIG20, który spadł do poziomów obserwowanych ostatnio w 2009 r. Czy jednak ceny akcji są już dostatecznie atrakcyjne, by powoli zacząć się zastanawiać nad ich akumulowaniem? Niestety jest zdecydowanie za wcześnie, by odpowiedzieć pozytywnie na tak postawione pytanie, ponieważ w ostatnich tygodniach polityka całkowicie przesłoniła fundamenty polskich spółek (dane makro i wyniki spółek). Pojawiły się też kolejne negatywne informacje dla spółek notowanych na GPW. Rząd ogłosił, że poza bankami podatek od aktywów zapłacą również ubezpieczyciele, co uderzyło m.in. w lidera tego segmentu – PZU SA.
