Najnowsze wydanie miesięcznika BANK 
Dzisiaj fintech to dane, czasem ai. Każda instytucja, która poważnie myśli o najbliższej dekadzie, zaczyna dostrzegać potencjał płynący z mądrego i efektywnego wykorzystania danych, co oznacza nie tylko stosowanie zaawansowanej analityki, ale stopniowe i ewolucyjne przechodzenie na bardziej skalowalne rozwiązania, jak chmura obliczeniowa, pisze dr Michał Nowakowski, prezes PONIP.
Ryzyko. RODO. Niebezpieczeństwo. Zgoda. To pojęcia, które często kojarzą się z (nie)możliwością przetwarzania i powierzania danych osobowych. Danych, które mogą być źródłem wielu korzyści zarówno z perspektywy podmiotu danych, jak i użytkownika czy ich posiadacza. Wiele instytucji ma świadomość zagrożeń, które wiążą się z niewłaściwym wykorzystaniem danych, np. niezgodnym z celem i stosowną podstawą prawną. Budowanie podstaw do przetwarzania danych osobowych w wielu organizacjach ‒ przynajmniej tych świadomych ‒ wiąże się z przechodzeniem żmudnych i drobiazgowych procesów oraz stałej kontroli ze strony inspektorów ochrony danych, którzy czuwają nad spełnieniem szeregu wymogów wynikających nie tylko z klasycznych przepisów o ochronie danych, ale także tych sektorowych, które chronią przykładowo tajemnicę bankową czy zawodową. I bardzo słusznie, bo ochrona danych i prywatności to obszary wymagające szczególnej uwagi, podkreśla dr Michał Nowakowski, prezes PONIP.
Banki funkcjonują z nami od lat i to niezależnie od tego, czy myślimy o bankach państwowych, czy prywatnych. Od zawsze miały one pewną – społeczną – rolę i odpowiedzialność za nasze pieniądze. Banki są gwarantem stabilności gospodarczej i jednym z najważniejszych, jeżeli nie najważniejszym, elementem składowym systemów finansowych i gospodarczych. Banki objęte są specjalnymi gwarancjami państwa, m.in. w zakresie ochrony depozytów czy planów tzw. naprawy i resolution. Od lat karty wydawane przez banki, choć już nie tylko, stanowią praktycznie jedyny instrument do dokonywania płatności za usługi dla sporej części społeczeństwa. Banki przyjmują depozyty, udzielają kredytów i dostarczają możliwość inwestowania w instrumenty finansowe. Praktycznie każdy ma przynajmniej jeden rachunek i jedną kartę płatniczą. I w zasadzie niewiele więcej, pisze Michał Nowakowski.
Banki i inne instytucje finansowe śpią na danych. Taka obiegowa opinia krąży od lat nie tylko w sektorze finansowym, ale także poza nim, rozgrzewając wyobraźnie tych, którzy mogą z nich zrobić użytek tworząc lepsze (także kosztowo) produkty i usługi, które lepiej będą odpowiadać potrzebom klientów. Towarzyszy temu rozwój, choć jeszcze niezbyt dynamiczny, prawa i regulacji, które z jednej strony mają pozwolić na bardziej elastyczne przetwarzanie danych, a z drugiej zabezpieczyć ich „właścicieli” przed niewłaściwym wykorzystaniem, w tym manipulacją. Uczenie maszynowe i głębokie, a także mniej wyrafinowane metody z pogranicza tzw. sztucznej inteligencji i statystyki dodają tylko pikanterii, powodując, że coraz częściej instytucje finansowe szukają rozwiązań, które pozwolą odejść od wyłącznie gromadzenia danych ‒ na rzecz ich efektywnego zaprzęgnięcia do realizacji biznesowych celów, pisze Michał Nowakowski.