STREFA VIP • Jesień poetycka

Przemysław Wiśniewski

Wrzesień to miesiąc ludzi nader wrażliwych, barwnych, bogatych swymi pasjami. Zdarzyło się tedy tak, iż w pierwszym miesiącu polskiej niewyobrażalnie malarskiej i poetyckiej jesieni związały się losy dwóch postaci, których pochodzenie czy też wykonywany zawód nie były związane z tym, co im w duszy grało. Ale profesja bankowa, po trosze trudna, marudna, odpowiedzialna i urzędnicza w przedziwny sposób wiązała się z umiłowaniem wielkiej sztuki. Tak było w przypadku dwóch naszych wrześniowych bohaterów: Juliana Wieniawskiego i Juliana Tuwima.

Trzymając się porządku chronologicznego, pierwszy z nich Julian Wieniawski właśnie we wrześniu 1912 r. dokonał swego pracowitego i zacnego żywota. Urodził się 5 lutego 1834 r. w Lublinie. Był najstarszym synem znanego lubelskiego lekarza Tadeusza i Reginy Wolff. Braćmi Juliana byli Henryk (1835-1880), znakomity wirtuoz-skrzypek i kompozytor, oraz Józef (1837-1912), równie znany pianista i kompozytor. Julian natomiast był współzałożycielem i długoletnim dyrektorem… Warszawskiego Towarzystwa Wzajemnego Kredytu.

Natura wyposażyła go w talent literacki. Z wielkim zacięciem pisywał felietony, powieści i komedie, z czym jednak starannie się krył, bowiem w owych czasach nie uchodziło, aby solidny dyrektor poważnej instytucji kredytowej był pisarzem! Narażałoby to na szwank opinię kierowanego przez niego banku, jak i dobrze ...