Strefa Vip: Nieustraszony pogromca innowacji

Jerzy Cichowicz

Mity te zawdzięczamy medialnemu zgiełkowi, który towarzyszy wszelkiej działalności gospodarczej. Szczególnie tej, która korzysta z dofinansowań Unii Europejskiej. Wszystko dzisiaj musi być innowacyjne. Innowacyjność stała się uniwersalnym kryterium wyboru i doboru praktycznie w każdej dziedzinie. Nieprawdopodobną karierę słowo to zawdzięcza swoim europejskim koneksjom.

Innowacyjność została uznana przez europejskich specjalistów za panaceum na wszelkie koniunkturalne zawirowania oraz podstawowym sposobem konkurowania w skali globalnej. Gdzieś zapodział się jej ludzki wymiar, który chciałbym ukazywać

Źródła wiedzy i postaw

Wróćmy na chwilę do źródła. Słowo innowacja pochodzi od późnołacińskiego innovatio: odnowienie, a to od łacińskiego innovare: odnawiać. A zatem innowacja2 to wprowadzenie czegoś nowego; rzecz nowo wprowadzona; nowość; reforma. Jednak na potrzeby różnych instytucji, firm, a nawet komitetów konkursowych tworzone są ad hoc nowe definicje. W wyniku tej twórczości często trudno precyzyjnie określić, co jest, a co nie jest innowacją. Jakie działania, produkty lub usługi można uznać za innowacyjne? Według jakich kryteriów możemy czemukolwiek lub komukolwiek nadać stygmat innowacyjności?

Osobiście najbardziej podoba mi się definicja opracowana dla potrzeb rządu Zjednoczonego Królestwa, a dokładniej przez Departament Innowacyjnej Gospodarki i Umiejętności (Department for Business Innovation & Skills – w skrócie BIS)3. Według tej definicji innowacja to: tworzenie wartości poprzez pomyślną realizację (nowych) pomysłów. Nawet taki potentat, jak sieć handlowa TESCO4 uznaje za innowacyjne idee, których wdrożenie oznacza coś lepszego dla klientów, prostszego dla pracowników lub tańszego dla Tesco. Są to niezwykle proste definicje, które nie odwołują się do najnowszych światowych technologii ani też do wymysłów róż...