Rząd planuje zmiany w Bankowym Funduszu Gwarancyjnym
Dyrektywa Parlamentu Europejskiego i Rady (UE) 2019/879 z dnia 20 maja 2019 r. zmieniająca dyrektywę 2014/59/UE w odniesieniu do zdolności do pokrycia strat i dokapitalizowania instytucji kredytowych i firm inwestycyjnych oraz dyrektywę 98/26/WE, Dz. U. UE L 150 z dnia 7.6.2019 (BRRDII) ma na celu dalszą reformę regulacyjną związaną z wprowadzoną na fali doświadczeń kryzysowych procedurą przymusowej restrukturyzacji (resolution).
BRRDII wprowadza zmodyfikowane rozwiązania w odniesieniu do minimalnego wymogu w zakresie funduszy własnych i zobowiązań kwalifikowalnych (MREL), który ma na celu wzmocnienie zdolności banków do pokrycia strat i dokapitalizowania (rekapitalizacji) w sytuacji, gdy konieczne jest przeprowadzenie procesu przymusowej restrukturyzacji.
Czytaj także: KNF zatwierdziła metodę wyznaczania składek na fundusz gwarancyjny banków >>>
Polska jako członek Unii Europejskiej jest zobligowana do dokonania transpozycji BRRDII do prawa krajowego do dnia 28 grudnia 2020 r.
Kluczowe zmiany
Poza przepisami dotyczącymi wymogu MREL, kluczowe zmiany przewidziane przez BRRDII i planowane do implementacji w projekcie ustawy to:
– wprowadzenie nowych terminów „podmiot restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji” (resolution entity) oraz „grupa restrukturyzacji i uporządkowanej likwidacji” (resolution group), które są ustalane przy preferowanej strategii resolution, a tym samym determinują sposób przeprowadzania procesu przymusowej restrukturyzacji;
– wprowadzenie moratorium, tj. uprawnienia dla organu przymusowej restrukturyzacji do tymczasowego zawieszania realizacji niektórych zobowiązań względem określonych wierzycieli podmiotu na etapie przed wszczęciem procesu resolution, ale po uznaniu banku za będący u progu upadłości;
– wprowadzenie przepisów mających na celu ochronę inwestorów detalicznych przed ryzykiem inwestowania w papiery dłużne banku mogące podlegać umorzeniu lub konwersji długu (bail-in);
– wprowadzenie przepisów dotyczących umownego uznania zawieszenia zobowiązań wynikających z umów finansowych zawieranych przez podmiot krajowy jeżeli umowa jest regulowana prawem państwa trzeciego;
– modyfikacja przepisów dotyczących umownego uznania bail-in w odniesieniu do zobowiązań regulowanych prawem państwa trzeciego.
