Rynek finansowy: Jak wynająć menedżera z pasją

Marcin Szypszak

Jedna ze stron, czyli bank chciał zrealizować projekt. Czas gonił, termin naglił, tymczasem zadanie wciąż pozostawało niewykonane. Druga strona, czyli interim manager dysponował wszystkim, co potrzebne było do zrealizowania owego zadania – a więc bagażem zawodowych doświadczeń, popartych sukcesami, wolnym czasem i pomysłem na to, jak to zrobić. Po serii spotkań parafowano umowę o współpracy terminowej.

– Nie pierwszy raz współpracowaliśmy z menedżerem czasowym, jak często określa się interim managerów – mówi Monika Nachyła, wiceprezes zarządu Banku BGŻ. – Nasze dotychczasowe doświadczenia w tym zakresie są bardzo dobre, bowiem trafialiśmy w ten sposób na bardzo dobrych, wykwalifikowanych fachowców, którzy nie tylko że w pełni realizowali stawiane przed nimi zadania, ale też rozumieli filozofię działania naszej firmy, idealnie się w nią wpisywali.

Wiceszefowa banku tłumaczy, że jest to znakomity sposób na błyskawiczne wypełnienie luki kompetencyjnej w przedsiębiorstwie. Tradycyjny proces rekrutacji jest dłuższy i, co gorsze, wcale nie gwarantuje sukcesu. Wiązanie się z kimś, co do którego umiejętności nie jesteśmy przekonani, na stałe umową o pracę zawsze bywa ryzykowne. – Tym bardziej kiedy wiemy, że taka osoba będzie zaangażowana w projekt rozpisany na kilka miesięcy, którego realizacja musi rozpocząć się niemal z marszu – dodaje Monika Nachyła.

Realizowane w tym konkretnym przypadku przedsięwzięcie rozpisane było na kilka etapów. – Ja byłem zaangażowany do wstępnego – mówi Leszek Sołtysik, interim manager, który współpracował z Bankiem BGŻ. – To był projekt składający się z kilkunastu warsztatów, w które zaangażowani byli menedżerowie i analitycy, podczas których wypracowywaliśmy wspólnie metodykę określonych procesów, związanych z oceną ryzyka bankowego.

W tym konkretnym przypadku zarządowi banku zależało na pozyskaniu określonych narzędzi, które miał wypracować interim manager, a które później wdrożyliby pracownicy etatowi. Udało się. Dzięki zaangażowaniu Leszka Sołtysika zdefiniowano proces, określono sposób pozyskania wiedzy i budowy zespołów. Wypracowano narzędzia oraz opracowano metodykę wdrożeniową. Warto nadmienić, że projekt miał znaczenie strategiczne. Chodziło o kwestie bezpieczeństwa i nadzoru, szczególną uwagę zwracała nań Komisja Nadzoru Finansowego, która wyznaczyła określony termin na jego realizację. O jego przełożeniu nie mogło być mowy. – Ten projekt potrzebował osoby z zewnątrz, która poprzez swoją niezależność mogła zneutralizować konflikty, które narosły wcześniej w zespole wokół tego zadania – tłumaczy Leszek Sołtysik. – Na nowo zdefiniowano pewne kwestie i ustalono szczegółowy kalendarz dojścia do celu. Projekt zakończył się ostatecznie sukcesem, na czym zyskał zarówno bank, jak i wynajęty interim manager.

Z czym to się je?

Interim managment pojawił się w latach 70. ubiegłego wieku w Holandii. Nie ma co ukrywać, że był pomysłem na ucieczkę przed bardzo restrykcyjnym prawem ...