Projekt ustawy o otwartych danych i ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego: co nowego?

Zgodnie z uzasadnieniem projektu ustawy, jej głównym celem jest implementacja dyrektywy 2019/1024/UE Parlamentu Europejskiego i Rady z dnia 20 czerwca 2019 r. w sprawie otwartych danych i ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego. Projektowana ustawa zakłada ponadto wprowadzenie nowych rozwiązań wykraczających poza minimum wyznaczone ww. dyrektywą, które mają usprawnić ponowne wykorzystywanie danych. Jak zostało podkreślone w uzasadnieniu, zasadniczym celem projektowanych regulacji jest zwiększenie podaży otwartych danych, w tym zasobów informacji o istotnej wartości i potencjale do tworzenia nowych usług i produktów, a także stworzenie optymalnego otoczenia regulacyjnego dla efektywnego wykorzystywania informacji sektora publicznego w Polsce. Nowa ustawa ma zarazem zastąpić obecną  ustawę z dnia 25 lutego 2016 r. o ponownym wykorzystywaniu informacji sektora publicznego.

Zasady otwartości danych

Projektowana ustawa określa zasady otwartości danych oraz zasady i tryb udostępniania i przekazywania informacji sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania, podmioty, które udostępniają lub przekazują te informacje, warunki ponownego wykorzystywania tych informacji oraz zasady ustalania opłat za ich ponowne wykorzystywanie (art. 1). Na gruncie projektowanych przepisów za informację sektora publicznego uznaje się każdą treść lub jej część, niezależnie od sposobu utrwalenia, w szczególności w postaci papierowej, elektronicznej, dźwiękowej, wizualnej lub audiowizualnej, będącą w posiadaniu podmiotu zobowiązanego (art. 2 pkt 8), tj. podmiotu zobowiązanego do udostępniania lub przekazywania informacji sektora publicznego w celu ponownego wykorzystywania, o którym mowa w art. 3 ustawy (art. 2 pkt 12). Zgodnie z ustawą, otwartymi danymi są informacje sektora publicznego utrwalone w postaci elektronicznej, udostępnione w otwartym formacie do ponownego wykorzystywania, spełniające łącznie warunki, o których mowa w art. 27 ust. 2 ustawy (art. 2 pkt 11). Z kolei jako ponowne wykorzystywanie należy rozumieć wykorzystywanie przez użytkowników informacji sektora publicznego w dowolnym celu innym niż pierwotny publiczny cel, dla którego informacja została wytworzona, z wyjątkiem wymiany informacji sektora publicznego pomiędzy podmiotami zobowiązanymi wyłącznie w celu realizacji zadań publicznych (art. 2 pkt 13).

Każdemu przysługuje prawo do ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego

Na gruncie projektowanej ustawy każdemu przysługuje prawo do ponownego wykorzystywania informacji sektora publicznego: (1) udostępnionych na stronie podmiotowej Biuletynu Informacji Publicznej podmiotu zobowiązanego lub na portalu otwartych danych lub w innym systemie teleinformatycznym podmiotu zobowiązanego; (2) przekazanych na wniosek o ponowne wykorzystywanie (art. 5). Ustawa przewiduje przy tym szereg wyłączeń jej stosowania (art. 4), jak również określone ograniczenia wyżej wskazanego prawa do ponownego wykorzystywania (art. 6). W szczególności, prawo do ponownego wykorzystywania podlega ograniczeniu w zakresie i na zasadach określonych w przepisach o ochronie informacji niejawnych oraz o ochronie innych tajemnic ustawowo chronionych (art. 6 ust. 1). Ponadto – co do zasady – prawo do ponownego wykorzystywania podlega ograniczeniu ze względu na tajemnicę przedsiębiorstwa lub prywatność osoby fizycznej, w tym ochronę danych osobowych (art. 6 ust. 2 z przewidzianymi tam wyjątkami). Należy również podkreślić, iż przepisy projektowanej ustawy nie naruszają prawa dostępu do informacji publicznej ani wolności jej rozpowszechniania, ani przepisów innych ustaw określających zasady, warunki i tryb dostępu lub ponownego wykorzystywania informacji będących informacjami sektora publicznego (art. 7 ust. 1). Przepisy ustawy nie naruszają również przepisów o ochronie danych osobowych (art. 7 ust. 2), przy czym do przetwarzania danych osobowych w celu udostępniania lub przekazywania informacji sektora publicznego do ponownego wykorzystywania przepisu art. 13 ust. 3 RODO nie stosuje się (art. 7 ust. 3).

Zgodnie z obecnymi założeniami, ustawa miałaby wejść w życie po upływie 3 miesięcy od dnia ogłoszenia.