Prawo: Nowy kształt prawa bankowego

Beata Paxford

Autorka, dr prawa, jest adwokatem i wykładowcą w Katedrze Prawa Handlowego Akademii Leona Koźmińskiego w Warszawie. Korzystała z Projektu ustawy o zmianie ustawy – Prawo bankowe oraz niektórych ustaw z dnia 6 listopada 2014 r.

Co ciekawe, Rozporządzenie CRR liczy sobie ponad 300 stron. I jak zwykle przy tak obszernych aktach prawnych europejskiego ustawodawcy, ciśnie się na usta pytanie: czy postulat ograniczania regulacji jest skutecznie realizowany dzięki ponad 300-stronicowym dokumentom? Jak widać, można ograniczać przez rozszerzanie (sic!).

Kolejną kwestią jest przestrzeganie przez polskiego ustawodawcę zasad dobrej legislacji przy zmianie ustawy Prawo bankowe zgodnie z wymogami rozporządzenia. Wyjaśnijmy, że ma ono charakter obowiązującego aktu prawnego i nie wymaga transpozycji do polskiego prawa. Jednakże polski ustawodawca w projekcie zmian do ustawy Prawo bankowe zdecydował się wykorzystać część przepisów CRR.

Zmiany definicji

Rozporządzenie CRR dotyczy w dużym skrócie wymogów ostrożnościowych dla instytucji finansowych. Reguluje ono kwestie ryzyk, dźwigni finansowych, kapitałów, a także sekurytyzacji. Przepisy powstały z myślą o zapewnieniu uczestnikom rynku finansowego skutecznej ochrony. Mają przeciwdziałać podejmowaniu nadmiernie ryzykownych działań przez zarządzających instytucjami finansowymi, zwłaszcza przy transakcjach z udziałem instrumentów pochodnych. Część przepisów CRR ma zostać bezpośrednio zapisana w polskim prawie bankowym.

Przygotowywana nowelizacja ustawy Prawo bankowe ma na celu implementację Dyrektywy CRD IV i CRR. Przy czym, jeśli chodzi o postanowienia CRD IV, polski ustawodawca częściowo wypracował własne rozwiązania prawne. Natomiast co do CRR, to część przepisów rozporządzenia została zapisana wprost w przygotowanym projekcie zmiany ustawy Prawo bankowe. Jedna z najbardziej znaczących zmian dotyczy definicji zawartych w jej art. 4.

Dotychczasowe definicje banku krajowego i zagranicznego uległy zmianom zgodnie z CRR. I tak, bankiem krajowym ma być instytucja kredytowa zdefiniowana w art. 4 ust. 1 pkt 1 CRR z siedzibą na terytorium Polski. CRR określa instytucję kredytową jako przedsiębiorstwo, którego działalność́ polega na przyjmowaniu depozytów pieniężnych lub innych funduszy podlegających zwrotowi od klientów oraz na udzielaniu kredytów na swój własny rachunek. Bankiem zagranicznym jest także instytucja kredytowa zdefiniowana w cytowanym przepisie CRR; z tym że bank zagraniczny ma siedzibę na terytorium państwa niebędącego członkiem UE. Podobnie zmieniono definicję instytucji finansowej, podmiotu dominującego i podmiotu zależnego, holdingów, instytucji kredytowej, jak ró...