Prawo: Jesienne porządki

Łukasz Obzejta

Mowa o Ustawie z dnia 12 lipca 2013 r. – o zmianie ustawy o usługach płatniczych oraz niektórych innych ustaw (Dz.U. 2013 nr 0, poz. 1036) – „nowelizacja”. Za jej sprawą w Ustawie z dnia 19 sierpnia 2011 r. – o usługach płatniczych (Dz.U. 2011 nr 199, poz. 1175) – „u.u.p.”, znalazły się przepisy normujące wydawanie, wykup i dystrybucję pieniądza elektronicznego oraz tworzenie, organizację, działalność i nadzór nad instytucjami wydającymi e-pieniądz. Zmiany zmierzają do pełnego wdrożenia Dyrektywy Parlamentu Europejskiego i Rady 2009/110/WE z dnia 16 września 2009 r. w sprawie podejmowania i prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego oraz nadzoru ostrożnościowego nad ich działalnością (Dz.Urz.UE L 267 z 10 października 2009 r.).

Nowelizacja uchyliła też Ustawę z dnia 12 września 2002 r. – o elektronicznych instrumentach płatniczych – „u.e.i.p.”, od której ponad 10 lat temu rozpoczął się rozwój polskiego prawa usług płatniczych. Jednak to tylko esencja zmian – jest ich znacznie więcej. Warto więc przyjrzeć się z bliska temu, co przygotował dla nas ustawodawca.

Ustawa pisana dla (e)pieniędzy

Przede wszystkim nowelizacja rozszerzyła zakres regulacji ustawy o usługach płatniczych. Określa ona już nie tylko zasady ich świadczenia, ale również: wydawania i wykupu e-pieniądza (bez dystrybucji), zasady prowadzenia działalności przez instytucje pieniądza elektronicznego i oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego, w tym za pośrednictwem agentów, a także zasady sprawowania nadzoru nad tymi podmiotami (art. 1 ust. 2a i 3 u.u.p.). Przy tym samo wydawanie, wykup i dystrybucja e-pieniądza nie są usługami płatniczymi na gruncie u.u.p. Jest nią natomiast wydawanie instrumentu e-pieniądza. Stąd w u.u.p. znalazł się nowy dział IIIa pt. „Wydawanie i wykup pieniądza elektronicznego” i dział VIIIa pt. „Instytucje pieniądza elektronicznego i oddziały zagranicznych instytucji pieniądza elektronicznego”. Rozwiązania te stanowią kompilację przepisów przeniesionych z ustawy o elektronicznych instrumentach płatniczych oraz z implementowanej dyrektywy. Wprowadzono też zamknięty krąg podmiotów, które uprawnione są do wydawania instrumentu pieniądza elektronicznego (art. 4 ust. 2a i 2b u.u.p.).

Chodzi o to, by język giętki…

Nowelizacja porządkuje i ujednolica terminologię u.u.p. Zabieg ten dotknął m.in. definicji karty płatniczej, akceptanta, agenta rozliczeniowego i wydawcy instrumentu płatniczego. Z drugiej strony niektóre z definicji, zakorzenione do tej pory w polskim prawie, zniknęły z niego. Są to definicje umowy o kartę płatniczą, elektronicznego instrumentu ...