Parlament Europejski za większą pomocą dla przemysłu stalowego

Na świecie rośnie produkcja stali, a w tym samym czasie w Europie obserwujemy znaczący jej spadek. Według dostępnych informacji, od 2007 roku europejski przemysł stalowy utracił 60 tysięcy miejsc pracy. Zamykane są kolejne zakłady. Produkcja spadła w tym czasie o jedną piątą. Głównymi powodami takiego stanu rzeczy jest obniżenie popytu i konkurencja spoza UE. Przemysł stalowy zatrudnia obecnie w UE ponad 350 tysięcy osób. Jeśli doliczyć pracowników związanych branż na przykład przy obrocie surowcami wtórnymi to są to miliony osób. Sektor od dawna zwracał uwagę, że działania unijne związane z redukcją emisji CO2 powodują ponoszenie przez branżę dodatkowych obciążeń, które nie dotyczą producentów poza UE. Jest to powód przenoszenia produkcji stali poza kraje UE tzw. carbon leakage. Branża zwraca na to uwagę polityków. We wrześniu 2014 r. został wysłany list otwarty podpisany przez 60 przedstawicieli europejskiego przemysłu stalowego (zarządy hut żelaza i stali z państw Grupy Wyszehradzkiej V-4) do rządu polskiego w sprawie decyzji dotyczącej celów klimatycznych i energetycznych UE do roku 2030. Są prezentowane opinie, że system handlu emisjami może kosztować hutnictwo w latach 2020-2030 od 70 do 100 mld euro. To spowoduje, że produkcja stali w Europie nie będzie opłacalna. Wśród negatywnych czynników podnosi się brak skutecznych instrumentów ochrony rynku UE przed napływem stali z krajów trzecich.

Rezolucja

Posłowie chcą, by Komisja Europejska zapewniła, że nowe zawierane umowy handlowe poprawią warunki eksportu stali oraz sprawdzenia, czy reguły pomocy przyjęte przez poszczególne państwa UE nie prowadzą do nieuczciwej konkurencji pomiędzy samymi państwami członkowskimi. W rezolucji posłowie wzywają do zwiększenia inwestycji w dziedzinie edukacji i szkolenia pracowników oraz badań. Zwracają się do Komisji o stworzenie instrumentów analizy rynku, badania równowagi pomiędzy podażą a popytem na stal w skali europejskiej i ogólnoświatowej. Jest to ważne przy tworzeniu strategii średnio i długoterminowego wsparcia przemysłu stalowego w Europie. Przy handlu wyrobami stalowymi powinno brać się pod uwagę przestrzeganie podstawowych praw pracowników i standardów środowiskowych. Parlament chce, by Komisja przeznaczyła część budżetu planu inwestycyjnego na rentowne długoterminowe projekty infrastrukturalne oraz na innowacje związane z dużymi projektami przemysłowymi. Posłowie sugerują, by środki, którymi dysponuje Europejski Bank Inwestycyjny oraz Europejski Bank Odbudowy i Rozwoju, a także unijne programy („Horyzont 2020” i „SPIRE”), zostały wykorzystane na inwestycje w innowacyjne projekty, w szkolenia i badania.

Europejski przemysł stalowy jest konkurencyjny. W większości państw członkowskich to też znaczący pracodawca. Obecnie atutem sektora są produkty innowacyjne oraz wykwalifikowana siła robocza. Wyzwania dla przemysłu hutniczego w krajach UE to obowiązki wynikające z redukcji emisji CO2, koszt i dostępność surowców oraz energii.

Bohdan Szafrański