Opinnie: Krew na pierwszej stronie

Marek Urbaniak

Warto w tym miejscu przypomnieć, zwłaszcza młodszym czytelnikom, że „Polityka” pozostała chyba jedynym tytułem, którego artykuły czytane są nie ze względu na mniej lub bardziej chwytliwe tytuły czy ociekające bulwarową jakością informacje, ale ze względu na nazwiska autorów tekstów. Innymi słowy polega to na tym, że zaczyna się lekturę od Passenta, Stommy, Żakowskiego albo Paradowskiej, bo wiadomo, że niezależnie od tematu będzie on ciekawie opisany. Taki rodzaj szlachectwa uzyskuje się dopiero po wielu latach oferowania najwyższej próby dziennikarstwa. Dobrze oddaje to anegdota opowiadana przez hrabiego Antoniego Dzieduszyckiego o jego dziadku: Otóż na jednym z przyjęć organizowanych jeszcze w czasach cesarza Franciszka Józefa, jeden z gości dosyć wyniośle i z pewnym niesmakiem zaczął przyglądać się gospodarzowi. W końcu z przekąsem zauważył, że frak hrabiego Dzieduszyckiego jest dosyć zmęczony i trochę przyciasny. I wtedy usłyszał: stary hrabia – stary frak, a nowy hrabia – nowy frak.

Pocieszające jest też, że od czasu do czasu pojawiają się teksty nazywające wprost zjawisko takiego preparowania informacji, że pozostaje jedynie absorbujący opinię publiczną news, który następnie jest systematycznie powielany ...