Opinnie: Codzienność, głupcze!

Jan K. Solarz

Główny nurt ekspertów ekonomicznych tak czy inaczej odwołuje się do wzrostu gospodarczego, który ma zagwarantować zaspokojenie potrzeb wyborców. Realiści nie mówią o wykorzystaniu potencjału rozwojowego kraju, lecz o utworzeniu nowych miejsc pracy. Cudowne recepty na odchudzenie państwa od sztywnych wydatków mają skutkować dobrym klimatem inwestycyjnym i przyspieszeniem rozwoju gospodarczego.t

Zanim w akademiach skończą się spory między teoriami endogenicznego i egzogenicznego wzrostu gospodarczego, wyborcy rozstrzygną, komu wierzą. Po raz pierwszy mogą pogodzić zwolenników popytowej i podażowej teorii wzrostu gospodarczego. Mogą uznać, że w długim okresie wszyscy będą martwi i nie mogą czekać na lepsze jutro. Chcąc nie chcąc muszą się skoncentrować na codzienności.

Protesty społeczne w Hiszpanii i Izraelu pokazują, że młodzi mają dość czekania, chcą żyć godziwie tu i teraz. Miernikiem normalności sytuacji gospodarczej i skuteczność wybranej przez władze polityki gospodarczej jest codzienność.

Codzienność to przyzwyczajenie do zastanego komfortu życia. Habits to elementarne jednostki efektywnego popytu, uznawanego za godziwy w XXI w. W tych uznawanych za normalne przyzwyczajeniach nie ma miejsca na sytuacje, kiedy płaca minimalna nie wystarcza na reprodukcję społeczną pracowników najemnych.

Dramat naszych czasów polega na tym, że cykliczność gospodarki rynkowej wymaga, aby ...