Legislacja: Opłata na Fundusz Wsparcia Kredytobiorców

Mariusz Zygierewicz

Niestety, poza ciężarem finansowym, wniesienie wpłaty jest dziś obarczone różnymi problemami technicznymi, które powodują, że w przyszłości wielkość wnoszonych wpłat będzie zapewne podlegać jeszcze istotnej korekcie. Można wymienić w tym zakresie trzy zasadnicze kwestie budzące uzasadnione wątpliwości banków.

Po pierwsze, podstawa wyliczania wpłat podana przez Komisję Nadzoru Finansowego do Rady Funduszu Wsparcia Kredytobiorców, która określa wysokość wpłaty poszczególnych banków, jest nie w pełni prawidłowa. Nieprawidłowości wynikają z innej definicji podstawy wyliczania składek zawartej w treści art. 16 wymienionej ustawy a informacjami zbieranymi dotychczas od banków w ramach dzisiejszej sprawozdawczości FINREP, w części odnoszącej się do należności przeterminowanych. Trzeba bowiem wskazać, że podstawa naliczania składek poszczególnych banków na Fundusz Wsparcia Kredytobiorców jest węższa w ujęciu podmiotowym (pod względem rodzaju kredytobiorców) niż w przypadku danych ujmowanych w jednej pozycji w sprawozdawczości FINREP. Ta różnica może mieć szczególne znaczenie w bankach spółdzielczych, gdyż przy wyliczaniu wpłaty powinna być brana pod uwagę tylko wartość portfeli kredytów mieszkaniowych opóźnionych w spłacie powyżej 90 dni w odniesieniu do kredytów zaciągniętych w celu zaspokojenia swoich potrzeb mieszkaniowych, a więc przez klientów detalicznych, a bez związku z prowadzoną ewentualnie działalnością gospodarczą lub rolniczą. Dlatego w przypadku banków świadczących tylko niektóre rodzaje usług bankowych lub specjalizujących się w udzielaniu niektórych rodzajów kredytów służących zaspokojeniu potrzeb mieszkaniowych klienta nieuwzględnienie odmienności metodologicznych prowadzi do powstania wyraźnej różnicy w wysokości podstawy naliczenia składki. W niektórych przypadkach, zwłaszcza w odniesieniu do działalności mniejszych banków, może to powodować, że wysokość składki naliczonej zgodnie ze sprawozdawczością FINREP jest kilkukrotnie wyższa, niż powinna być zgodnie z wymogami określonymi w ustawie o wsparciu kredytobiorców