Drożyzna

Kto kupował przed wakacjami obligacje Echa, mógł liczyć na 5,6 proc. zysku w skali roku. Dziś te same papiery wyceniane są na 102 proc. i ewentualnym nabywcom oferują 3,4 proc. rentowności. A i to przy założeniu, że WIBOR nie zmieni się, choć kontrakty FRA cały czas wyceniają jego spadek o 50 bps w ciągu pół roku.

Oczywiście, nie wszystkie obligacje są wyceniane równie wysoko, ale nie da się nie zauważyć, że inwestorzy chętnie kupują bezpieczeństwo, nawet za cenę zmniejszenia zysków do wartości nieakceptowalnych jeszcze pół roku wcześniej. Jednocześnie ryzyko może nie tyle jest pogardzane, co raczej akceptowane niechętnie i w odniesieniu do tych emitentów, którzy naprawdę mają się czym pochwalić w bilansie. Pewnego rodzaju rynkową wyspę tworzą papiery wyceniane z rentownością zbliżoną do nominalnego oprocentowania.

Dlaczego na Catalyst zrobiło się drogo? Odpowiedzi trzeba szukać nie w bilansach, a w każdym razie nie tylko w nich, ile raczej na światowych rynkach. Od początku roku rentowność krajów południa Europy wprawdzie rośnie proc., ale to efekt rozważań o Grexicie, który greckie papiery kosztował wzrost rentowności z 8,2 proc. przed świętami do 10,2 proc. obecnie (przejściowo do 10,9 proc.). Za to już północna Europa za wyjątkiem trzech ostatnich dni, kontynuowała hossę. Rentowność 10-letnich bundów spadła nawet w okolice 0,4 proc. Dziesięcioletnich! A naszych do 2,4 proc. i obyło się bez ruchu powrotnego w ostatnich trzech dniach.

Ten etap hossy ma to do siebie, że choć z daleka rentowności wydają się absurdalnie niskie, to siedząc bliżej monitora trudno je zakwestionować, zresztą co to da? Rok temu i pół roku wcześniej rentowności obligacji skarbowych w Europie wydawały się nieracjonalnie niskie, a przecież od tego czasu w większości przypadków jeszcze spadły. Nic więc dziwnego, że zaraza niskich rentowności przeniosła się też na Catalyst, dając chwilowo możliwość osiągania zysków także ze wzrostu cen notowanych tu papierów, ale jednocześnie działając potencjalnie odstraszająco na nowych inwestorów detalicznych, którzy może i chcą zarabiać więcej niż na lokacie, ale też o tyle więcej, by te lokaty opłacało się zerwać. Catalyst daje im taką szansę w coraz mniejszej liczbie miejsc.

Ale – co krzepiące – od biedy daje się też odnaleźć fundamentalne argumenty za spadkiem rentowności. Deweloperzy chwalą się rekordową kontraktacją, co jest rękojmią uzyskania przychodów gotówkowych w tym i przyszłym roku. Siłą rzeczy poprawia się zatem także ich sytuacja finansowa (w większości wcale niezła i przed zamknięciem sprzedaży w 2014 r.) oraz jej perspektywy.

W notowaniach brak przełomu. Papiery GNB wydają się systematycznie osuwać bez wyraźnej przyczyny (domysły idą w kierunku możliwej zmiany oceny ratingowej), Uboat-Line tonie (w piątek dwie serie potaniały po 8 pkt proc.), spada też lutowa seria e-Kancelarii, jakby inwestorzy dopiero teraz zdali sobie sprawę, że nie wiadomo, czy spółka zgromadzi dość środków na wykup. Zapowiedź sprzedaży Małpki nie na długo pomogła Czerwonej Torebce – w piątek papiery spadały o 2 pkt proc. do 60 proc. nominału.

Emil Szweda
Obligacje.pl