Maciej Małek

Jak dalece tytułowa teza obrazuje stan naszych umysłów w związku z kryzysem wokół Ukrainy? Nie myślę przy tym bynajmniej o odległości geograficznej, ale peryferyjnym postrzeganiu tego wszystkiego, co nie mieści się w europocentrycznym pojmowaniu Świata.

W tym roku, 28 czerwca, przypada 100 rocznica zamachu w Sarajewie. Gawriło Princip, był dopiero piątym z zamachowców, którzy przygotowywali się do uśmiercenia arcyksięcia Ferdynanda i Jego małżonki. Nikt wówczas nie przypuszczał, że odrzucenie przez Serbię ultimatum władz Austro-Węgier zamierzających przeprowadzić na jej terytorium niezależne dochodzenie doprowadzi do wojny światowej, która przewróci dotychczasowy ład w Europie i świecie.

Jacek Protasiewicz nie jest już szefem polskiej frakcji europejskiej partii ludowej. Nie będzie również szefem kampanii do Parlamentu europejskiego. Po raz kolejny potwierdziło się, że w winie prawda, co w wolnym przekładzie z łaciny oznacza, że wino rozwiązuje języki.

Kiedy Ryszard Czarnecki beszta Marka Siwca, że ten był na Majdanie, gdy było tam bezpiecznie, a nie kiedy świstały kule – w domyśle taką odwagą?! wykazał się eurodeputowany PiS, to zwykła błazenada.

Nawet największe indywidualności pozbawione wsparcia muszą się zadowolić jedynie indywidualnymi sukcesami. Tak stało się w przypadku Kamila Stocha i Justyny Kowalczyk.

Pokolenie moich rodziców żyło legendą  złotej Eli-wspaniałej lekkoatletki Elżbiety Duńskiej-Krzesińskiej. Dzisiaj kiedy Justyna Kowalczyk przeszła do historii polskiego i światowego sportu fascynuje nie tylko moje pokolenie, ale moje dzieci i wnuki.

W sprawie potwora z Piotrkowa napisano i powiedziano prawie wszystko. Nie ulega kwestii, że ciąg zaniechań, błędów, działań pospiesznych i bezrefleksyjnych w związku z  i wokół tego kuriozalnego przypadku nie mają precedensu.

Wczorajsza inauguracja XXII Zimowej Olimpiady była tyleż imponująca, co ilustrowała wszystkie wady i zalety Rosji pod rządami Putina.

Rocznice, zwłaszcza te okrągłe bywają okazją do refleksji, zadumy, niekiedy manifestowania przywiązania do tradycji, wreszcie słusznej lub nie radości, ze związanych z fetowanym wydarzeniem dokonań.

Kardynalną zasadą niezależnych mediów jest ochrona źródeł. Amerykański dziennikarz, którego publikacja na łamach Washington Post wywołała wrzawę wśród polityków i dziennikarzy w Polsce, oraz poruszenie – zrozumiałe – opinii publicznej, mówi, że korzysta jedynie z wiarygodnych i udokumentowanych źródeł.Wskazuje przy tym ówczesnego zastępcę szefa służby pułkownika Andrzeja Derlatkę.

Perturbacje na kolei wywołały znacznie mniejszą wrzawę, niż słowa wicepremier Elżbiety Bieńkowskiej. Tyleż prawdziwe, co niepolityczne. Nic w tym dziwnego, skoro sama zainteresowana konsekwentnie podkreśla, że jest urzędnikiem wynajętym do realizacji konkretnych zadań, które jak to deklaruje nie przerażają Jej i z którymi sobie poradzi.

W wolnym tłumaczeniu wszystko płynie, kojarzy się z centralnym założeniem kosmogonii Heraklita z Efezu, który w koncepcji zmiany upatrywał istoty wszechrzeczy. Owa zmiana zdaje się być znakiem firmowym nowo namaszczonego ministra sportu Andrzeja Biernata.

Obiekt w norweskim Lillehammer nigdy nie był szczególnie ulubionym miejscem naszych skoczków. Jednak konia z rzędem temu, kto wytłumaczy mi, dlaczego na tzw. skoczni normalnej, gdzie decyduje w pierwszym rzędzie siła odbicia Maciej Kot osiągając trzecią odległość pierwszej kolejki konkursu i  lądując cztery metry dalej od Richarda Freitaga zajmuje ósmą lokatę o cztery pozycje gorszą, od znakomitego, skąd inąd  rywala?!

Brutalne spacyfikowanie przez siły specjalne ukraińskiej milicji kijowskiego majdanu ma wymiar symboliczny. Z jednej strony pozbawia złudzeń tych wszystkich, którzy sądzili, że język łagodnej perswazji rozstrzyga o czymkolwiek w tamtejszych realiach, z drugiej dowodzi nie docenienia miejscowych realiów w Warszawie, Brukseli i Bonn.

Mówi się, że imię określa przymioty człowieka i determinuje jego drogę i życiowe wybory. Nie zawsze, ale z pewnością owa reguła ma zastosowanie do nader popularnego imienia Andrzej. Czasy, kiedy w wigilię Andrzejek lało się wosk w poszukiwaniu zagadek przyszłości minęły, a klucze, przez których ucho dokonywało się tego zabiegu, pordzewiały.

Kobiety, które wzmocnią rząd szły do niego różnymi drogami. Wszystkie jednak są wyraziste, kompetentne i ze znaczącymi sukcesami zawodowymi. Poza tym żadna z nich „nie musiała”, może poza panią wicepremier Elżbietą Bieńkowską, która sama sukcesami w resorcie rozwoju regionalnego postawiła się w sytuacji, kiedy odmówić awansu – oznaczającego więcej pracy – po prostu, nie wypadało.

Wymarzona, wytęskniona przez Pokolenia. Odzyskana za cenę ofiar. Słusznie stanowiąca przedmiot radości i dumy. Nasza Niepodległość. Złożyły się nań działania setek i tysięcy. Tu w kraju i poza jego granicami. Z wielu nurtów politycznych i ideowych. Jej emanacją 11 listopada Anno Domini 2013, były uroczystości w Krakowie, Poznaniu, Gdańsku i tysiącach innych miejsc.

W piątkowe popołudnie Sejm głosami koalicji, przy wsparciu kilku posłów nie zrzeszonych odrzucił społeczny projekt referendum w sprawie sześciolatków. Osobiście sympatyzowałem z jego inicjatorami, za sprawą autentyczności ich postaw i obywatelskich motywacji.

To dzisiaj, zgodnie pradawnym obyczajem zanosimy nasze modlitwy za dusze zmarłych. Tych bliskich i tych ledwie znanych, a także bezimienne ofiary przemocy, która tylekroć przetaczała się przez ziemie Rzeczypospolitej na przestrzeni wieków. W tej liczbie są ofiary bratobójczych walk, że wymienię tylko wymordowanych podczas rzezi we wschodniej Galicji i na Wołyniu.

Kiedy kończył przemówienie inauguracyjne w Sejmie, jako pierwszy nie komunistyczny premier w dziejach PRL-u, poprosił marszałka Sejmu Mikołaja Kozakiewicza o chwilę przerwy, bowiem napięcie i wytężona praca dni poprzedzających powołanie Jego rządu, doprowadziły Tadeusza Mazowieckiego na skraj zapaści.

Niedzielny zamach na kościół katolicki w pakistańskim Peszawarze, gdzie modliło się 600 osób, spotkał się z mniejszym oddźwiękiem niż terrorystyczny zamach na centrum handlowe w Nairobi. Byś może dlatego, że napięcia i zamachy w Pakistanie spowszedniały nam, a incydent w Kenii, mimo, że ten potężny Afrykański kraj, podobnie jak cały kontynent jest poza centrum uwagi euro -atlantyckiej publiczności, miał tyleż spektakularny, co dramatyczny wymiar.

Sromotnie przegrane mistrzostwa Europy koszykarzy, czy ostatni, tradycyjnie już nic nie dający remis piłkarzy potwierdzają znaną prawdę, że nawet najwybitniejsi liderzy, odpowiednio: Gortat i Lewandowski, mimo, że mogą przesądzić o wyniku, potrzebują tyleż silnego, co wyrównanego wsparcia. Słowem decyduje siła drużyny.

Konferencja prasowa dot. wyników wyborów Przewodniczącego Platformy Obywatelskiej zaczęła się z 25-cio minutowym opóźnieniem. Sekretarz Komisji, jej Przewodnicząca, wiceprzewodnicząca Agnieszka Pomaska, demonstrowali zdenerwowanie, brak umiejętności jasnej komunikacji, oraz pobieżną znajomość zagadnień, które zechcieli prezentować. W tej liczbie procedurę i regulamin wyborczy, techniczne zaplecze i przebieg głosowania, wreszcie ekspertyzę i dorobek instytucji i osób zaangażowanych w realizację wyborów.

W latach sześćdziesiątych minionego stulecia jako dziecię, przez ramię Mamy oglądałem w piśmie „Ty i Ja”, tak tak, był taki tytuł, rysunki, których ekspresja docierała nawet do średnio rozgarniętego brzdąca jakim wówczas byłem. Szczególnie utkwił mi w pamięci rysunek, na którym jegomość skacze po brzuch drugiego, który leży nieruchomo na ziemi. Ów agresor wrzeszczał „ja cierpię”.

Stany Zjednoczone i Unia Europejska potępiły akty przemocy do jakich doszło w Egipcie. John Kerry wezwał jednocześnie do zapobieżenia dalszym stratom w ludziach. Trudno kwestionować intencje i prawomocność publicznie wypowiadanych ocen. Pytanie, czy nie są podszyte hipokryzją.