Bezpieczeństwo: Majątek pod specjalnym nadzorem

Jerzy Morawiecki

Wbrew powszechnemu przekonaniu, środki pieniężne bynajmniej nie stanowią podstawowej zawartości sejfów. Zarówno banki, jak i ich klienci lokują swe kapitały w najrozmaitsze aktywa: metale i kamienie szlachetne, zabytki, kosztowności, dzieła sztuki czy papiery wartościowe. Tego typu walorów nie da się umieścić jako pozycji w bankowej bazie danych… Swoistą kategorię „papierów wartościowych” stanowią też dokumenty o różnym stopniu tajności, a wymogi dla pomieszczeń do ich przechowywania nierzadko przewyższają te dla typowych sejfów.

Kryptonim PN-EN 1143 Ten tajemniczy skrót to nie kryptonim akcji specjalnej policji przeciwko kasiarzom – choć to, co oznacza właśnie w bankowych rabusiów jest wymierzone. Norma PN-EN 1143 dla urządzeń do zabezpieczania wartości precyzyjne określa, co i w jakich warunkach musi być przechowywane. Rodzaje „urządzeń i pomieszczeń do przechowywania wartości” – bo tak w oficjalnej terminologii określa się sejfy, kasy i skarbce – podzielone zostały na trzy podstawowe grupy:

• Klasy S1 – S2 wg PN-EN 14450:2006 – urządzenia do przechowywania wartości pod nadzorem.
• Klasy 0 – XIII wg PN-EN 1143-1:2006 – urządzenia i pomieszczenia do przechowywania depozytów dziennych i nocnych o najwyższej, rosnącej odporności na włamanie, posiadające ustalony górny limit wartości pieniężnych określony w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r.
• Klasy D-0 – D-V; N-II – N-XI wg PN- -EN 1143-2:2002 – urządzenia do przechowywania depozytów dziennych i nocnych nie wymagających nadzoru o rosnącej odporności na włamanie, posiadające ustalony górny limit wartości pieniężnych określony w rozporządzeniu Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 14 października 1998 r.

Jak się połapać wśród tych zawiłych oznaczeń? Aby ułatwić dobór sejfu na miarę, ustawodawca wprowadził pojęcie tzw. jednostki obliczeniowej, stanowiącej równowartość 120 średnich krajowych pensji. Aktualnie jednostka ta wynosi około 430 tys. zł. Każdemu z urządzeń przyporządkowana jest maksymalna liczba jednostek obliczeniowych, określona odrębnie dla czterech form wykorzystania sejfu:

• A – urządzenie do całodobowego przechowywania wartości pieniężnych bez nadzoru i systemu monitoringu (wymagany najwyższy poziom bezpieczeństwa).