IT Bezpieczeństwo: Druga połówka bankowego talizmanu

Karol Jeżewski

Istotą wieloskładnikowego uwierzytelniania jest wykorzystanie dwóch niezależnych od siebie elementów, niezbędnych do przejścia przez zabezpieczenia. System ten, choć w dużej mierze przypomina dawne talizmany, różni się zarazem od nich diametralnie.

W przypadku kwadratów magicznych oba elementy stanowiły składowe części tego samego obiektu, a więc przy odpowiedniej inteligencji osoby postronnej niewykluczone było odtworzenie drugiej połówki kwadratu metodą dedukcji czy analizy matematycznej. Nie trzeba dodawać, iż w starciu ze współczesnymi technologiami informatycznymi każdy monogeniczny algorytm może zostać prędzej lub później rozszyfrowany. Dlatego współczesne uwierzytelnianie bazuje zwykle na dwóch różnorodnych składnikach. Przyjmuje się, że jako „klucz” uwierzytelniający mogą być stosowane następujące kategorie obiektów:

1. „To, kim jesteś” – dane przypisane do danej osoby pozwalające na jednoznaczną identyfikację, np. dane biometryczne, dane osobowe, podpis.
2. „To, co wiesz” – hasła, kody, numery (PESEL, NIP), PIN-y.
3. „To, co masz” – przedmioty służące uwierzytelnianiu, np. karty kredytowe, tokeny itp.

Kombinacja składników

Współczesne uwierzytelnianie wieloskładnikowe bazuje właśnie na kombinacji składników należących do dwóch (lub trzech) spośród powyższych grup. I tak, klasyczne wypłacanie pieniędzy z bankomatu łączy element z grupy „to, co masz” (karta bankowa) i element z grupy „to, co wiesz” (kod PIN). Podobnie logowanie przy użyciu tokena lub karty kodów jednorazowych; token stanowi tu urządzenie posiadane przez właściciela konta, a ...