IT Bezpieczeństwo: Pod okiem kamery

Bohdan Szafrański

Pomysł na monitoring przy wykorzystaniu kamer ma już ponad pół wieku. Po raz pierwszy system telewizji CCTV (Closed Circuit TeleVision – telewizja w układzie zamkniętym), został uruchomiony w Niemczech w 1942 r. przez Siemens AG na stanowisku badawczym rakiet V2 w Peenemünde. W USA pierwszy komercyjny system telewizji przemysłowej, Vericon, pojawił się w 1949 r., a we wrześniu 1968 r. kamery CCTV zainstalowano na głównej ulicy handlowej Nowego Jorku

Dziś rozwój techniki cyfrowej pozwala na instalowanie telewizji przemysłowej praktycznie w każdym miejscu przy znacznej poprawie jakości rejestrowanego obrazu.

Podstawą tworzenia systemu monitoringu i instalacji kamer CCTV powinno być rozważenie co, gdzie i dlaczego ma być monitorowane. Zebranie takich podstawowych informacji pozwoli dobrać odpowiednie kamery i sposób ich zamontowania. Oczywiście inne wymagania stawia się kamerom umieszczonym na zewnątrz, inne tym montowanym wewnątrz pomieszczeń lub pracującym przy dobrym oświetleniu i tym pracujących w nocy. Należy rozważyć, czy zależy nam tylko na wykryciu, że w danym miejscu coś się dzieje, czy chcemy mieć dokładną informację o zdarzeniu, nawet z możliwością określenia osób w nim uczestniczących. Od tego będzie zależało, na jaką kamerę się zdecydujemy, bo w pierwszym przypadku wystarczy czarno-biała o niskiej rozdzielczości, a w innym sprzęt kolorowy z górnej półki.

Systemy dozorowe CCTV stosowane w zabezpieczeniach są też uwzględnione w obowiązujących w Polsce normach PN-EN 50132. Warto się z nimi zapoznać, bo stanowią one zbiór niezależnej, skodyfikowanej wiedzy technicznej.

Szkiełko i oko

Za jakość obrazu uzyskanego z kamery jest odpowiedzialny przetwornik obrazu (obecnie CCD lub CMOS), obiektyw i system przetwarzania obrazu. Najważniejszym parametrem określającym jakość rejestrowanego obrazu jest jego rozdzielczość. Większa pozwala zarejestrować więcej szczegółów i poprawia rozpoznawalność obserwowanych obiektów (kolor też ma tu znaczenie). Podstawą na pewno jest przetwornik i prawidłowe dobranie do niego obiektywu. Zainstalowana w kamerze elektronika i współpracujące z nią oprogramowanie może poprawić jakość obrazu, ale tylko w ograniczonym zakresie. Trzeba też pamiętać, że ze wzrostem rozdzielczości rośnie zapotrzebowanie na przepustowość łączy i wielkość pamięci masowej, na której będą zapisywane gromadzone obrazy. W przypadku kamer IP (przesyłanie obrazu przez sieci komputerowe) w większości dostępnych na rynku można regulować rozdzielczości obrazu. Popularne rozdzielczości to obecnie: CIF (320 x 240), VGA (640 x 480), D1 (720 x 576), SVGA (800 x 600), SXGA (1280 x 1024), UXGA (1600 x 1200) itp.

Przy spadku cen kamer warto zdecydować się na te oferujące wyższe rozdzielczości, nawet jeśli w danej lokalizacji nie będzie ona wymagana. Obecnie kamery megapikselowe (ponad 1 mln pikseli), korzystające z sieci IP pozwalają na prowadzenie bardziej szczegółowej obserwacji. Jakość obrazu, która w standardowych systemach CCTV nie jest dostępna, wskazuje na tego typu kamery jako przyszłościowe rozwiązania w zakresie systemów monitoringu wizyjnego. Należy tu wspomnieć, że zgodnie z przewidywaniami firm zajmujących się badaniem rynku, jak choćby IMS Research, w 2015 r. ponad 60 proc. sprzedanych kamer bezpieczeństwa działających w sieciach IP, będzie kamerami o rozdzielczości HD i megapikselowymi.

Jeśli chodzi o parametry techniczne kamer, to ...