Wiara czyni cuda? – felieton

Andrzej Lazarowicz

Coraz częściej próbuje się nas przekonać o postępującym kryzysie wiary. Osobliwe to przekonanie, bo przecież tak naprawdę przykładów wiary wcale nie brakuje. W kółko wszak powtarza się, że trzeba wierzyć w sukces, wierzyć w koalicje, wierzyć w swych przedstawicieli we władzy ustawodawczej i wykonawczej, wierzyć w siebie… Nie wszyscy co prawda owej wiary w siebie mają wystarczająco dużo, że jednak przyroda próżni nie znosi, aż nadto mają jej wybrańcy narodu. Dzieje się tak, bo owo przekonanie o swej wartości to immanentna cecha człowieka.

Ks. prof. Józef Tischner tak to onegdaj wyjaśniał: „Pewnej niedzieli opowiadałem o stworzeniu świata. Pan Bóg stworzył już wszystkie te płazy, gady i orangutany i trzeba było przejść do człowieka. Zapytałem więc: „Kto ze wszystkich stworzeń najbardziej się Panu Bogu udał?”. I wtedy do mikrofonu podeszła pięcioletnia dziewczynka i powiedziała: „Chyba ja”.

Kościół ogarnęła wesołość. Ale gdybyśmy przycisnęli do muru każdego z obecnych i wydobyli z niego szczere wyznanie, usłyszelibyśmy prawdopodobnie to samo. Człowiek niesie przez życie swoje aksjologiczne Ja – siebie rozumianego jako wartość. Pomimo wad i ograniczeń wydaje mu się, że jest wartością niezastąpioną, cenną i godną absolutnego ...