Gospodarka: Banki spółdzielcze wobec Strategii na rzecz Odpowiedzialnego Rozwoju

Zbigniew R. Wierzbicki

Polska makroscena polityczna zaabsorbowana jest ciągłymi sporami. Poza nią znajduje się realny świat lokalnych społeczności, których los zależy nie tylko od impulsów centralnych, ale w dużej mierze od tego, jak efektywnie strategia będzie realizowana w regionach. Nastawienie na sukces strategii – niezależnie od takich bądź innych sympatii politycznych – społeczności lokalnych, małych i średnich przedsiębiorstw, a także ich otoczenia biznesowego, którego integralnym ważnym elementem są banki spółdzielcze, powinno determinować postawy i działania. Można oczywiście zawsze dyskutować i przedstawiać inne zmodyfikowane koncepcje. Natomiast w dzisiejszym szybko zmieniającym się świecie konieczny jest narodowy consensus dotyczący identyfikacji strategicznych wyzwań rozwojowych i podstawowych celów. A to dlatego, że – czy chcemy to dostrzec, czy też nie i będziemy mniemać, że niewidzialna ręka rynku wszystko za nas załatwi – realnie stoimy wobec historycznych wyzwań w naszej narodowej strategicznej walce o miejsce Polski w Europie i świecie.

W kontekście rządowej strategii rozwoju pojawia się więc naturalne pytanie o to, jakie są lub powinny być jej lokalne wymiary i akcenty w odniesieniu do społeczności lokalnych, samorządów i banków spółdzielczych. Nie ulega bowiem wątpliwości, że realizacja celu głównego strategii, jak i celów szczegółowych, powinna mieć bezpośrednie odniesienia do i dla społeczności lokalnych. Sympatycy tej strategii, bądź ci, co pragną jej modyfikacji, ale zarazem rozumieją jej skalę i rangę, powinni ją wdrażać nie tyle z powodów politycznych, co przede wszystkim w imię naszej polskiej racji stanu.

Dlatego tak ważne jest uwzględnienie – w miarę potrzeb i możliwości – celów centralnej rządowej strategii w lokalnych strategiach JST, przedsiębiorstw i banków spółdzielczych. Doświadczenie wielu krajów wskazuje na to, że sukces makrostrategii zależy od stopnia jej skorelowania z działalnością i planami w wymiarze sektorowym i lokalnym, czyli od sposobu jej operacjonalizacji. Dopiero operacjonalizacja strategii będzie siłą faktów – co potwierdza praktyka wielu krajów – uruchamiać sprzężenia zwrotne, czyli będzie inicjować zmiany i modyfikacje.

Lokalny wymiar strategii

Rządowa strategia na rzecz odpowiedzialnego rozwoju wymaga operacjonalizacji nie tylko w układzie resortowym (oby stało się to jak najszybciej), ale też równolegle w układzie makroregionalnym i wojewódzkim, jak również w układzie społeczności lokalnych. Od podjęcia wyzwania w zakresie operacjonalizacji strategii w wymiarze lokalnym zależy, czy rzeczywiście będzie wdrożona i realizowana dla osiągnięcia założonych w niej celów. Od tego zależy więc jej oczekiwany sukces. Cel główny można i należy rozumieć jako tworzenie warunków dla wzrostu dochodów mieszkańców gminy, miasta czy powiatu przy jednoczesnym wzroście spójności w wymiarze społecznym, ekonomicznym, środowiskowym i terytorialnym.

W podobny kontekst lokalny niejako naturalnie wpisują się trzy podstawowe cele szczegółowe strategii rządowej. Każdy racjonalnie myślący mieszkaniec jednostki samorządowej zaakceptuje działania mające na celu trwały wzrost gospodarczy oparty coraz silniej na wiedzy, informacjach i doskonałości organizacyjnej. Przyklaśnie także racjonalnie rozumianemu hasłu reindustrializacji, oznaczającemu powstawanie nowych firm i rozwój przedsiębiorstw już działających, zwłaszcza tych innowacyjnych. Podstawą rozwoju lokalnych społeczności nie mogą być przecież magazyny i ...