Bezpieczeństwo: Tajemnice nie tylko bankowe

Ewa Kadys

Jeszcze przed przyjęciem w 2004 r. poprzedniej wersji ustawy regulującej powierzenie czynności bankowych innemu przedsiębiorcy podkreślano, że umyślnie zaostrzono zasady korzystania z oustsourcingu. Głównym powodem przyjęcia tak rygorystycznych przepisów była troska o bezpieczeństwo. To wtedy przyjęto zasadę, że do Komisji Nadzoru Bankowego mają być zgłaszane nie tylko wszystkie umowy, ale także zmiany ich warunków.

– Ustawowe regulacje outsourcingu bankowego przewidywały wiele wymogów związanych z prowadzeniem działalności outsourcingowej przez banki. Z jednej strony miały one zapewnić bezpieczeństwo i stabilność sektora bankowego, z drugiej chronić interesy klientów banków oraz realizację funkcji kontrolnych przez organy nadzoru – tłumaczyli autorzy nowelizacji ustawy Prawo bankowe.

Dość szybko się okazało, że rygorystyczne prawo nakazujące szczegółowe ewidencjonowanie umów między bankiem (w obszarach wskazanych zapisami ustawy) a firmą świadczącą usługi jest kłopotliwe nie tylko dla obu stron, ale także dla nadzoru finansowego, który po wprowadzeniu przepisów w 2004 r. dosłownie został zasypany umowami outsourcingowymi i zgłoszeniami ich aktualizacji. Tylko w latach 2008-2009 na podstawie art. 6a ust. 1 pkt 1 lit. k ustawy Komisja Nadzoru Finansowego wydała 99 decyzji administracyjnych zezwalających na wykonywanie czynności bankowych przez firmy zewnętrzne. W tych samych latach na podstawie innego artykułu tejże ustawy (6d ust. 1) wydano ich 51. W 2009 r. od jednego średniej wielkości banku detalicznego urząd otrzymał 1448 zawiadomień, od jednego z dużych banków uniwersalnych – 1212, z oddziału jednej z instytucji kredytowych – 314.

Obowiązek każdorazowego zawiadamiania o zamiarze zawarcia umowy outsourcingu wiązał się z uciążliwością i dodatkowymi kosztami nie tylko dla banków, ale także i dla organu nadzoru. Dotychczasowa praktyka nie ujawniła wymiernych korzyści wynikających z przedmiotowego obowiązku, a doświadczenia wskazują na brak zagrożeń w tym zakresie. Utrzymywanie regulacji, która nie przynosi istotnych korzyści, nie ma zatem uzasadnienia – przyznał ustawodawca, tłumacząc konieczność odstąpienia od obowiązku informacyjnego.

Mniej znaczy więcej

W 2011 r. w życie weszły nowe przepisy. Maciej Gawroński, partner i szef polskiego oddziału kancelarii Bird & Bird, zwraca uwagę, że ustawa Prawo bankowe, która weszła w życie 27 października 2011 r., nie przyniosła żadnej rewolucji. – Tu chodziło o dostosowanie jej do rzeczywistości – zauważa.

– Poszerza ona katalog usług, które bank może oddać na zewnątrz. Wymogi administracyjne związane ze zgłaszaniem do KNF każdej umowy outsourcingowej są o wiele łagodniejsze. Bankom teraz łatwiej odciążyć się od ciężkich procesów back office – tłumaczy Mariusz Sowiński z Centrum Outsourcingu Informatyki Instytucji Finansowych w firmie Bazy i Systemy Bankowe Sp. z o.o.

Zmiany dotyczą trzech obszarów. Z punktu widzenia banków najważniejszy wiąże się ze zlikwidowaniem obowiązku każdorazowego zgłaszania do Komisji Nadzoru Finansowego zamiaru korzystania z outsourcingu. Teraz urząd może, ale nie musi, poprosić o umowy o współpracy. Ponadto rozszerzono katalog czynności, które mogą zostać powierzone firmie zewnętrznej. – Oprócz typowych czynności bankowych banki będą mogły zlecać na zewnątrz również świadczenie pozostałych usług finansowych, polegających m.in. na zawieraniu umów kredytów i pożyczek z mikroprzedsiębiorcami. Dzięki tej zmianie banki nie będą już musiały występować o zgodę do KNF, chcąc świadczyć takie usługi w ramach outsourcingu – wyjaśniają eksperci Delloite.