Wydarzenia i opinie | Felieton | Nie tylko kobieta zmienną jest, niestety

Andrzej Lazarowicz

„Wierność jest pięknym uczuciem. Może nawet najpiękniejszym. Nawet wtedy, kiedy nikt o niej nie wie. Nawet wtedy, kiedy nikt jej nie docenia” – stwierdził Aleksandr Isajewicz Sołżenicyn – rosyjski dysydent i pisarz, laureat Nagrody Nobla w dziedzinie literatury za rok 1970 (w książce „Oddział chorych na raka„). I niewątpliwie miał rację. Bo piękne, a nade wszystko ważne, jest to, że ktoś może na nas liczyć i ufać, że w godzinie próby go nie zawiedziemy. Ale nie mniej istotne jest i to, że my sami możemy sobie ufać i wierzyć, że pozostaniemy wiernymi bez względu na wszystko i do końca.

A przynajmniej w teorii, bo jak praktyka pokazuje, różnie z ową cnotą być może. Wierność – według encyklopedii PWN – „to zdolność do trwania przy wartościach uznanych za własne„. A skoro tak, to co może się zdarzyć, gdy stwierdzimy, że przestajemy właśnie uznawać je za własne? Możemy tak z minuty na minutę porzucić wszystko, w co wierzyliśmy? Moim zdaniem, nie bardzo. Bo wierność to swego rodzaju przyrzeczenie, przysięga – choćby tylko złożone samemu sobie. A złożonych obietnic dotrzymywać należy. Nawet, gdy to niewygodne czy niemodne.

„Bo łatwo jest trzymać się tylko tego, co ...