Wydarzenia i Opinie | Felieton | Jestem, więc myślę?

Andrzej Lazarowicz

Czas jakiś dojrzewał i nagle zauważył, że nie wystarcza mu jedynie jadło, okrycie i miejsce do zamieszkania. Zaczął sobie – nie do końca zapewne świadomy, że może mu to znacznie utrudnić życie – zadawać pytanie o sens. Skoro już tu jestem, to po co? Bo chyba nie po to, żebym tylko był? Mam umysł – czy to dzięki naturze, czy też stwórcy – chyba po to, żeby z niego korzystać?

I nagle, pewnie ku zdziwieniu samego człowieka, okazało się, że ważne stały się dla niego wartości wyższe. Zaczął dostrzegać, że nie chodzi jedynie o zaspokajanie popędów. Że jest jeszcze coś ponad to. Jednak z tymi wartościami nie jest tak łatwo, na pytanie o sens nie ma konkretnej, stałej i jednoznacznej odpowiedzi. Trzeba jej szukać i umiejętnie wybierać. A to wcale nie jest ani łatwe, ani proste. Główka wszakże pracuje – rodzą się zatem wątpliwości, może lepiej tak za bardzo nad tym sensem się nie zastanawiać?

Może – ale, jak zauważył Jerzy Surdykowski w „Nadziei na sensowność świata”: „Jeśli człowiek sam nie jest w stanie odkryć dla siebie sensu, to nie potrafi ...