Wydarzenia i Opinie | Felieton | Jawa to czy sen?

Andrzej Lazarowicz

„Najwyższą zasadą sztuki rządzenia jest nieustanne dzielenie ludzi, jednych wywyższanie, a innych poniżanie, jednych obsypywanie łaskami, a innych karami, aby wciąż jedni byli przeciw drugim. Bo tak naprawdę, nikt nie chce być równy drugiemu, gdyż zawsze ma się za coś lepszego”. Ze smutkiem przyznaję, że niestety nie ja skreśliłem te słowa, a Zbigniew Nienacki w powieści „Ja, Dago Piastun”. Ale choć w drugim tomie trylogii „Dagome iudex” padły, jako żywo do realnego życia pasują. I to mimo minionych dwunastu stuleci, bowiem jej akcja IX wiek obejmuje. I jak tu nie wierzyć, że historia kołem się toczy?

„Jeśli nie wiesz, jak należy się w jakiejś sytuacji zachować, na wszelki wypadek zachowuj się przyzwoicie” – powtarzał literatowi Antoniemu Słonimskiemu jego tata. I nie ma znaczenia, że po latach przypisano te słowa Władysławowi Bartoszewskiemu. Wszak nie aż tak ważne jest, kto tak mówił, ważniejsze wydaje się stosowanie owych słów w życiu codziennym. A z tym bywają niejakie problemy. Jeśli ktoś bowiem za obiecane stanowisko, poparcie, miejsce na liście gotów jest zmienić przekonania, zaprzedać się, zdradzić – co o nim myśleć? Albo jeśli ...